U svom slikarstvu bavim se istraživanjem forme kroz motiv enterijera. Zapravo, posmatrajući neki prazan prostor-enterijer on predstavlja geometrijsko telo, najčešće kocku ili kvadar odnosno unutrašnjost tog tela. Delovanjem na to geometrijsko telo, unošenjem bilo čega unutar njega pa čak i nas samih mi taj prostor dekonstruišemo, odnosno konstruišemo neke nove forme.

Enterijeri koje predstavljam na svojim slikama su prostorije ili delovi prostorija sa kojima sam se susterala, to su prostori u kojima sam provodila vreme i koji su ostali u mojoj podsvesti. Nekada su to kombinacije više različitih prostora a nekada fiktivni prostori ili kombinacija realnih i fiktivnih. Kako me više interesuje forma nego sam enterijer, ti prostori su svedeni i dovedeni do neprepoznatljivosti. U početku su to bile slike „realističnijih“ prostora, sa više elemenata koji ukazuju na motiv enterijera. Kasniji radovi su svedeni na manji broj kako elemanata iz enterijera tako i likovnih elemanata.

Prva serija radva je realističnija, može se prepoznati motiv; slike imaju više likovnih elemenata- linija, boja, površina, tekstura. Zatim, se u kasnijim radvima oslobađam i redukujem te elemente i svodim ih na minimalan broj. Element koji preovlađuje na kasnijim radovima jeste linija koje ima ključnu ulogu, ona je ili nosioc drugog elementa (boje) ili gradi drugi element (površinu). Takođe, na tim kasnijim radovima se u potpunosti gubi i perspektiva koja je u početku donekle bila prisutna. Kako se izbegavanjem perspektive izgubila dubina prostora, počela sam da stvaram dubinu prostora tako što slikam i crtam po ivicama ramova pa su radovi iz poslednje serije radjeni na kutijama od medijapana.

Milka Žunjanin