Najnovija umjetnost danas, svoje pulsativne moći iskazuje nedvosmisleno u kreativnim i intelektualnim intervencijama autora, a njihova promišljanja su nerijetko uobličena u cikluse i konceptualna osjetljiva tkanja, koja u okviru vlastitog intimizma zgusnuto predočavaju formiranu ili tek nadolazeću vrijednost umjetničke darovitosti. Problematika "otvaranja" zatvorenosti slike (u ovom slučaju grafičkog lista), sasvim je nesputano i veoma hrabro provocirala autora da u vremenskoj priči, koja stalno pulsira na opozitnim polovima: vremeno-bezvremeno, crno-bijelo, otvoreno- zatvoreno, dekorativno-svedeno, racionalno-filozofično, uvede posmatrača u kompleksnu igru misli i akcije, i stavi ga u okvir koji je kreirao Nenad Balta.

Nenad Balta se ovim ciklusom bavi traganjem za neulovljenim stanjima svega onoga sto stoji "unutar i izvan slike", često zalazeći u lunarnu temporalnost, koja vlastitoumjetnički legalitet koristi da bi inovirala tradicionalne moći grafike, i uvela je jednim svojim dijelom u kompleksno polje intermedijalne umjetnosti. Svjesno i lucidno se umjetnik poigrava i koketira sa etiketom kiča (metaforiranom ovdje u formi goblenskih ramova), i odjednom snagom umjetničkog invidualizma suprostavlja logiku očekivanog, te "zarobljava" posmatrača u okvir svojih ramova, gdje se bjelina i tama, one koje je je i Maljevič tako maestralno definisao.

Prividno sažeti iskaz može prevariti neupućene konzumente, u smislu mogućeg tumačenja da je u pitanju samo mehaničko prenošenje jedne stabilne matrice, što samo po sebi zahtijeva ponovni ulazak u iščitavanje Baltinih radova, i tek nakon ozbiljnije analize materijalnih aspekata njegovog ciklusa ramova, može da se govori o jednoj sofisticiranoj personalnoj sintezi monohromatskih misaonih promišljanja o životu i umjetnosti.Jasnim odabirom motiva umjetnik svjesno računa na istorijski simbolizam u kojem su zavodljivo vladali neki drugi estetički standardi, te tako svoje radove kontekstualno (kroz sferu deskripcije), metaforično približava sasvim savremenom diskursu umjetničke temporalnosti, gdje sve ono sto je vidljivo i nevidljivo procesualno prevodi iz sfere klasičnog repertoara u sferu savremenog iskaza.

Nenad Balta je koristeći klasične likovne medijume u domenu umjetnosti multioriginala, zahvaljujući dobro izgrađenim temeljima tehničke kultivisanosti, vizuelno razradio (po jednom obrascu koji naizgled minimalno varira), bogat svijet osavremenjenog pogleda na prošlost, sadašnjost i budućnost. Ram postaje primaran u svakom smislu, a onda izneneđuje "akcija" umjetnika da unutar rama postavi umjesto slike "univerzano crnilo" te na taj način formira ogledalo današnjice, u kojem se dinamično smjenjuju posmatrači njegovih ramova, a sama slika postaje vanvremena i sa nje se skida svako vremenski-fizičko ograničenje. Oni su voljom umjetnika mistično vjenčani u prostorima koji su izjednačili umjetnost i samo postojanje… jednostavno RAM i u njemu život.

dr Siniša Vidaković