Milanović svoj uspeh duguje inovaciji u polju digitalne grafike, zasnovanoj na manipulaciji slikom u kolažnom postupku "nevidljivog reza". Izložbom pod nazivom "Carbon Copy" autor nastoji da obelodani manje vidljive aspekte koji učestvuju u ukupnoj ekonomiji proizvođenja jedne slike, viđenim u efemernim tragovima kopiranja i otiskivanja, dodira i kontakta sa karbon (transfer) papirom koji koristi kao podlogu za svoj rad.

Celokupan opus Vladimira Milanovića zasniva se na strategijama doslovne aproprijacije ikoničkih primera dela istorije umetnosti u formi reprodukcije i njihovim rekombinovanjem sa najrazličitijim sadržajima iz polja masmedija. Radovi počivaju na istraživanju modusa koegzistencije raznorodnih tematski i hronološki udaljenih sadržaja uporedo sa ispitivanjem potencijala savremenih tehnoloških procesa u oblasti grafičkog medija.

Linerani spletovi nastali višestrukim jukstaponiranjem, u različito vreme nastalih crteža, pohranjeni su na poleđinama transfer papira. Oni predstavljaju zbir citata iz više izvora i počivaju na postmodernističkim taktikama vremenskog i prostornog diskontinuiteta, semantičke nepovezanosti i zakonitosti slučaja.

Nagomilavanje i ponavljanje već izvedenih struktura proizvodi nepregledna vizuelna umrežavanja čija estetika počiva na nekontrolisanoj dekonstrukciji prvobitnog značenja pojedinačnih elemenata. Tačke susreta i neočekivano rekombinovanje raznorodnih sadržaja i tehnoloških postupaka (crteži na indigo papiru, prikazani izvorno, skenirani i uveličani, prosvetljeni u light boxovima ili tretirani pigmentima koji daju predstavu u negativu) povezuje jedino složena  struktura koja u celinu spaja mnoštvo prefabrikovanih ili prekodiranih fragmenata realnosti.

Sanja Todosijević, istoričar umetnosti
(iz predgovora kataloga)