Izabrani radovi nas kroz pogled kroz prozor uvode u domove prikazujući mrtve prirode, enterijere, ljude u enterijeru ali i neke prizore intimnosti, prijatne i neprijatne tajne, koje se trudimo da sačuvamo od pogleda javnosti, gde dom predstavlja kako sigurno mesto tako i mesto zločina u kom možemo da se suočimo sa različitim mislima, emocijama, duhovnim vrednostima, fizičkim potrebama i zajedničkim aktivnostima sa ukućanima.

Tokom vanrednog stanja prouzrokovanog koronavirusom Covid-19 veći deo ljudske populacije se našao zatvoren u svojim domovima. Celokupan život se u proleće 2020. godine preselio u naše kuće, i iako je tehnologija omogućila da se mnogi poslovi, ali i društveni život nesmetano odvijaju, desilo se da ono što je u slikarstvu intimizma na prelazu iz 19. u 20. vek bilo u fokusu sada postane centar života. U pitanju su porodica i dom koji su u slikarstvu tretirani kao mali narativi.

Vekovima su teme kao što su žanr, mrtva priroda, pejzaži i predstave običnih ljudi bili na margini u odnosu na istorijske i religijske teme, kao i na portrete značajnih ljudi. Do uspostavljanja ravnopravnosti ovih tema u slikarstvu kreće krajem 19. veka, a sredinom 20. veka kada se osnivaju kolonije u Vojvodini, pa tako i kolonija u Ečki 1956. godine teme pejzaža i mrtve prirode postaju pogodne jer se unutar njih razvija umereni modernizam koji raskida sa doktrinom socijalističkog realizma.

U kolekciji Savremene galerije, koja se formira uglavnom od radova nastalih u Umetničkoj koloniji Ečka, dominira na delima tema pejzaža jer su umetnici u koloniji često slikali u pleneru i bili usmereni na proučavanje i slikanje predela. Međutim ova kolekcija sadrži i dela umetnika koji su u koloniji bez obzira na okruženje stvarali u skladu sa svojim trenutnim umetničkim istraživanjima, kao i dela koja su za zbirku prinovljena kao poklon Saveznog izvršnog veća 1963. godine, individualnih poklona, putem otkupa sa samostalnih izložbi ili otkupa na konkursu Ministarstva za kulturu i informisanje.