Vladimir Lalić je prvi srpski umetnik koji je 2017. dobio prestižnu nagradu koja nosi ime Pola Luja Vajlera, jednog od slavnih članova Akademije lepih umetnosti, a u Parizu se dodeljuje već dugi niz godina kao podsticaj za razvoj slikarstva. Za ovu nagradu predložio ga je Vladimir Veličković, istaknuti srpski umetnik i fracnuski akademik koji je pratio Lalićev rad još od 2013, kada je dobio prvu nagradu za crtež iz njegove fondacije.

Više puta je izlagao u Parizu, gde je bio i na tromesečnom rezidencijalnom boravku, a ušao je u najuži izbor i za još jedno francusko priznanje za slikarstvo iz Fonda Antoana Marena.

Na izložbi u Novom Sadu biće predstavljeni radovi koji su rezultat eksperimenta sa novim medijima i materijalima, ali sa već prepoznatljivim snažnim crtačkim rukopisom ovog umetnika. Poseban novi segment u njegovom stvaralaštvu sačinjavaju i zvučno-vizuelne instalacije, objekti sa led rasvetom i implementiranim zvučnicima koji čine ovu izložbu i interaktivnom.

Lalić osvetljava mračne, bolne i uznemirujuće porive, bučno i virtuozno. Lalićeva slika je pozornica na kojoj se besramno smenjuju prizori autorove intimne groteske. Karakteri igraju simboličku i stvarnu ulogu u istoj ravni. S tim u vezi je i njihova predstava manje ili više realistična. Dok je u tematskom smislu ekspresivan, u tehničkom pogledu Lalić je precizan i uravnotežen. Njegova sposobnost da ovlada prostorom slike učvršćuje uznemirujući sadržaj do nivoa napetosti koja se u posmatračevom iskustvu razrešava kroz suočenje sa sopstvenom ambivalentnošću. Kad pogledamo u lice svom strahu često ćemo se susresti sa odrazom u ogledalu. Ono što nas najviše plaši jeste odsustvo (samo)kontrole. Humor je prisutan kao kontrapukt dramatičnoj tematici koja je u fokusu Lalićevog rada. Izraz je otpora koji autor pruža identifikaciji sa tim sadržajem, navodi Ksenija Marinković, istoričarka umetnosti.

Izložbu zajednički organizuju Francuski instiut u Srbiji i Fondacija Novi Sad evropska prestonica kulture.

Izvor: Dnevnik