Strukture otvorenih aglomeracija Kokićeve dobijamo u eksperimentalnim radionicama i crtačkim laboratorijama najnovijeg ciklusa pod nazivom "Skupina mogućih istorija". U njima se epikurejska priča o materiji i njenom stalnom kretanju, prepliće sa prinudno atomiziranim sastavima savremenog sveta u realitetima njegovih "kratkih rezova" i zatvorenih sistema. Zatvoreni sistemi, koji bi se u ovom slučaju odnosili na društvo kao celinu, po shvatanju autorke su veštačke tvorevine, a ne prirodne aberacije nastale kao posledica ovog spontanog kretanja atoma.

Savremeno se društvo u ovom radu tako uvek iznova preispituje kroz društveno komodifikovanu individuu u zoni sta(bi)lnog straha i prividne sigurnosti, kroz meru inicijalnog otpora i pozitivne društvene entropije ili civilizaciju uređenu po zakonima slučaja, incidenta i rušilačke inercije. (...) Poentilistička struktura slike je zaštitni znak i brižljivi pratilac ovih prožimanja sfera različitih svetova. Ciklus slika koji postaje otvoreni proces prirode i društva, njen kongenitalni nosilac i korektiv, prostor poetskih korespondencija, ali i platforma za učestvovanje u ovoj permanentnoj evoluciji materije i obnavljanju izvora čulne percepcije.

Jelena Krivokapić, istoričar umetnosti
(iz predgovora kataloga)