Na tragu tvrđenja da "grafike referišu na prepoznatljive slike gradskog okruženja, dok u svojoj poetici prikazuju suštinu života grada i života u gradu" Aleksandar Botić pristupa građenju doktorskog umetničkog projekta. Likovni rad oslanja na delove tri kategorije gradske umetnosti, na grafite, strit-art i gradski pejsaž. Poseže za slikom četiri gradska betonska pločnika sa svim tragovima i senzacijama na njima, bilo da je to prosuto ulje, tragovi guma, pukotine i neravnine na njihovim površinama.

Umetničkom intervencijom dovodi ih u klasičan likovni kontekst. Oslobađa ih deskripcije, fotografske tačnosti, svodi na znakove, simbole. Sva likovna dešavanja odvijaju se u četiri kvadrata u kojima interveniše. U pitanju je gest četkom, mrljom mastila, potezom markera ili flomastera. Tako nastaju listovi koji ne sliče ni jednom umetničkom mediju; stripu, filmskom zapisu ili grafičkoj kompoziciji utilitarnog karaktera, a sadrže svega po malo, što poetiku Aleksandra Botića čini prepoznatljivom i vrednom.

Ono što je zanimljivo jeste osobina koja krasi ovog umetnika. To je, pre svega, težnja ka zanatskom savršenstvu i tehničkoj perfekciji u realizaciji grafičkih listova što mu je omogućilo da se posle magistarskih, a posebno doktorskih umetničkih studija, nametnuo kao kredibilni nastavnik neupitnog znanja, umeća specifičnog stvaralaštva. Doktorski umetnički projekat, definitivno je odredio njegov hod na nastavničkoj lestvici novosadske Akademije umetnosti, dok je na savremenoj umetničkoj sceni definisao svoje mesto među najboljima.

Miroslav A. Mušić
(iz kataloga izložbe)