Radovi Jovana Turčinovića, u generacijskom kodu koji svedoči o vremenu odrastanja, otkrivanju personalnih kreativnih potencijala i izbora profesionalnog usmerenja, kadriraju fragmente javnog ambijenta koji izvorno deluje u sferi nereprezentativnog i subkulturnog. Istražujući relaciju nade i njenog uticaja na percepciju/projekciju realnosti, autor postupkom estetizovanja i uvođenja u novi kontekst otkriva vizuelna obeležja, likovne vrednosti i slojevita značenja ovih sirovih prostora. Erozije i oštećenja zidnih površina i keramičkih pločica, tragovi vandalizma i/ili ulične umetnosti i drugi naglašeno likovni i komunikativni elementi ovih vizuelnih uzoraka deluju poput slojeva društvenog palimpsesta.

"Izlaganjem instalacija demoliranih keramičkih pločica i predstavljanjem grafita u galeriji, kao umetnik, osvrćem se na period koji me je do same umetnosti i doveo. Naglašavam njegovu bitnost i svoju nostalgičnost time što stvarima koje nisu prihvatljive dajem ulogu umetničkog dela. Koristim priliku da ga ’obnovim’ i da nesvesni korak ka umetnosti predstavim kao samu umetnost. Jureći uzbuđenje u umetničkom stvaranju koje je približno izradi grafita na ulici održavam svoj tempo, izraz i dajem sebi potpunu slobodu u umetnosti – čiji je rezultat intrigantnost i provokacija u mojim delima." (iz teksta Jovana Turčinovića)

Izložba je 14. segment pop up projekta sa idejom da se u međuvremenu - između stanja derutnog prostora i buduće galerije Grafičkog kolektiva – stvara nova energija koja kreativno revitalizacije i sam prostor. U isto vreme se in situ susreću autentičnost mesta i autentičnost autorskog koncepta ostvarujući otvorenu dijalošku formu.