Vlaho Bukovac. Velika Iza. 1882. Spomen-zbirka Pavla Beljanskog, Novi Sad

Od ranih dolazaka na srpski dvor kralja Milana i poslednjih Obrenovića u Smederevu, do kontakata sa dvojicom vladara dinastije Karađorđević, ostvarivana je Bukovčeva saradnja sa najvišim predstavnicima srpske države.

U skladu sa konceptom neprolazne lepote zamišljen je prikaz odabranih dela Bukovca na izložbi u Galeriji SANU. Predstavljanje idealizovane prirode je suštinski označilo delo tog dalmatinskog slikara, obrazovanog na akademskim i humanstičkim idealima Akademije u Parizu. Izložene slike nastale u periodu od 1878. do 1922. godine posledica su onovremenih idejnih (simbolizam, orijentalizam, naučni pozitivizam…) i stilskih iskaza (akademski realizam, divizionizam, impresionizam).

Portreti, vladarski portreti, aktovi i žanr scene, manfestuju Bukovčevu potrebu za kontinuiranim preobražajima, ali i dinamičan umetnički i kulturni život u Evropi.

Izložba je pretežno zasnovana na Bukovčevim delima iz zbirki (Narodni muzej u Beogradu, Spomen zbirka Pavle Beljanski, Galerija Matice srpske, Umetnička kolekcija Dvorskog kompleksa na Dedinju, Muzej Jugoslavije, Medija centar Odbrana, Dom Jevrema Grujića, Muzej rudničko-takovskog kraja), uz 15 dela iz regiona (Moderna galerija u Zagrebu, Narodna galerija u Ljubljani, Bukovčev muzej u Cavtatu, Srpska crkvena opština u Dubrovniku, privatne kolekcije).

Održavanje izložbe u Galeriji SANU simbolično potvrđuje slikarevu pripadnost SANU: za dopisnog člana Srpskog učenog društva izabran je 1884, za počasnog člana Srpske kraljevske akademije 1892, a za redovnog člana Srpske kraljevske akademije 1905. godine.

Prof. dr Borozan je i autor naučno-stručne monografije, odnosno pratećeg kataloga izložbe "Umetnički preobražaji Vlaha Bukovca u kontekstu evropskog slikarstva".

Projekat su finansijski podržali: Ministarstvo kulture i informisanja Srbije i Sekretarijat za kulturu Beograda.

Izvor: SEEcult