Od sredine osamdesetih godina, kada se nakon diplomiranja pojavila na našoj likovnoj sceni, Vesna Knežević razvija individualni opus na prilično dosledan način bez drasničnih mena i naglih preokreta. Sledići liniju kontinuiteta svog opusa koji je izgrađen na afirmaciji energije neophodne za pozitivan doživljaj sveta, umetnica se koncentriše na predstave koje favorizuju prihološku i emocionalnu odbranu lepše i vedrije strane života, tako da tematsku potku njenog slikarstva čine osećanja nežnosti, prisnosti i ljubavi što je likovno sublimirano kroz motiv poljubca. Poljubac je lajt motiv njenog slikarstva – lični i prepoznatljivi umetnički kredo.

Sam likovni izraz Vesne Knežević je ekspresivno-gestualan, izrazito kolorističan. Njena paleta počiva na blistavim jakim bojama, smelim i žestokim kolorističkim odnosima. Ona slika bojom širokim i slobodnim potezima i crta bojom konturno definišući površinski tretiranu, dvodimenzionalnu formu svojih likova.

Poslednjih godina Vesna Knežević se posebno bavi pitanjem preispitivanja ontološkog statusa slike kao medija. Tako je svoju prvu samostalnu izložbu u Nišu, osmislila kao ambijentalnu postavku pod nazivom "San letnje noći". Monumentalna platna i slikane rolne stvaraju govoto pozorišni ambijent, raskošni poliptih koji svali ljubav i poput lavirinta simulira stanje između sna i jave, baš kao i istoimeni Šekspirov komad.

Svojom umetnošću Vesna Knežević diže glas protiv zla današnjice oličenim u egzistencijalnoj teskobi i strahu čoveka kao pojedinca, angažujući čula da se probude i zalažući se za autentično humano postojanje.