Prisutan na likovnoj sceni više od trideset pet godina, Vladan Martinović je stvaralački posvećen vajarskom tretmanu kamena, pre svega mermera, o čemu svedoče brojna ostvarenja u javnom prostoru kao i u privatnim kolekcijama. Prepoznatljiv po beloj fazi, sa povremenim eksperimentima u domenu terakote, umetnik sada predstavlja nove radove nastale intervencijama na kamenim kockama približnih dimenzija 10x10x10cm kojima je kaldrmisan put kraj manastira Duboki Potok.

Ovim minijaturama unificiranih geometrijskih i polugeometrijskih formi, umetnik otkriva sinergiju univerzalnih naučnih, mitoloških, duhovnih i filozofskih značenja. Sofisticirana obrada oblika i teksture površine, apliciranje veštačkih / prirodnih materijala, boje, drugih materijala i sitnih predmeta, urezivanje ornamenata i simbola, naglašavaju asocijativno polje koje sondira bogate civilizacijske slojeve od pitagorejskih postulata, preko hrišćanskih narativa do Jungove analitičke psihologije.

"Kocke preuzete s površine zemlje na granici su zemaljskog prostora, s jedne strane, i vazdušnog, te stoga i nebeskog, s druge. Put koji je nekad bio popločan Vladanovim kockama, a posebno novi put koji sam popločava umetničkim intervencijama, simbolički predstavljaju dugotrajno putovanje i duhovnu potragu, pomeranje duž ose sopstvene egzistencije, kao i duž ose dva sveta, ovostranog i onostranog. Pravi putnici, po Bodleru, putuju zbog samog putovanja, a na kraju pronalaze sami sebe. Umetnici, onda, to i prikažu, a one kojima se obraćaju pozovu da im se u tom (samo)otkrivanju pridruže."

Zorica Bečanović Nikolić
(iz predgovora)