Putovanje kroz bezizlaz, III tom Ive Kuzmanović predstavlja vizuelizaciju njenog kontinuiranog preispitivanja definisanih odnosa između individua, predmeta, kolektiva i sredine. Kroz taj proces, Iva preuzima pejzaž kao glavni motiv svojih radova, tehnički se ne udaljavajući previše od medija.

Ulja na platnu i efemerni crteži rađeni UV reaktivnim pigmentom grade jedan celovit, ali nestalan, pejzaž u kome se asocijativno pronalaze neonske peščane dine koje se ne mogu prostorno niti vremenski tačno odrediti, oslobođene prisustva čoveka.

Postavljajući pitanje "Šta je pakao ako nema drugih?" Iva otvara široko polje tumačenja koje polazi od upitanosti nad fundamentalnošću postojećeg. Koristeći se pomenutom parafrazom citata iz Sartrove drame "Bez izlaza" umetnica nas suočava sa spekulativnom osobinom svojih radova čije se tumačenje zasniva prvenstveno na kritici izgrađenog odnosa između subjekta i objekta.

Iva kroz svoje radove istražuje i "razgrađuje"definisan antropocentrični odnos koji podrazumeva da se čovek uspostavlja kao subjekat i ima dominantnu ulogu nad objektom i, kao rezultat, kreira potencijalni posthumanistički prostor.

Apstraktni pejzaži pustinje, tradicionalni memento mori motivi, prikazi džungle ili avionskih nesreća česti su motivi koje umetnica koristi obrađujući kroz svoju praksu teme temporalnosti, eskapizma i fatalističkog.