Emilija Radojčić

Umetnice okupljene na izložbi "Snaga je trajnost jakih osećanja", Ana Vrtačnik, Bosiljka Zirojević Lečić, Andrea Ivanović Jakšić i Emilija Radojčić, koriste minimalizam kao polaznu estetsku tačku u svom stvaralaštvu. Njihova dela se mogu sa jedne strane posmatrati kao njihov lični izraz bez narativnih elemenata gde je fokus stavljen na samo stvaranje dela uz veštu manipulaciju oblicima, linijama i teksturama.

U građenju slike sve četiri umetnice koriste neslikarske materijale i u ovim nekonvencionalnim slikama odnosno slikama-objektima uz pomoć različitih mekih tekstilnih materijala, vune, kartona i papira umetnice se poigravaju sa našim poimanjem materijala i njegove manifestacije u umetničkom delu. Svi radovi su taktilni, sami materijali ali i forme pozivaju na dodir i omogućavaju posmatraču direktan susret sa umetničkim delom gde su suprotstavljena svojstva materijala kao što su tvrdo i meko, čvrsto i fluidno, kruto i fleksibilno.

Svaka od četiri odabrane umetnice dugi niz godina je posvećena individualnom istraživanju koja prelaze granice tradicionalnih umetničkih medija gde svaka na svoj način traga i pronalazi materijale koji će biti upotrebljeni u umetničkom delu.

U konstantnoj potrazi i iznalaženju načina da istraže i upotrebe neumetničke materijale, često koristeći neslikarska sredstva redukuju elemente u njihovim radovima svodeći ih na minimum, a oni su zapravo jedan vulkan emocija koji ne počiva na kvantitetu nego na intenzitetu. Gradeći svoj lični umetnički jezik one prevazilaze postulate minimalizma u umetnosti, samo koriste taj prostor da bi u njega uvele izrazito intimne teme koje nisu eksplicitne i vidljive, ali se u samom izboru materijala ili formi, može diskretno iščitavati ženska umetnost.

Iako se u njihovom radu ne mogu prepoznati društveno aktuelne teme, mora se uključiti rodna perspektiva u njegovom sagledavanju naročito što je njihov rad konstantno usmeren ka čoveku u želji da u njemu pronađe i istakne humanost, a feminizam kao politička snaga nikada ne može biti na strani agresije i neravnopravnosti. U svojoj umetnosti traže mogućnost razumevanja koje će će nas voditi ka individualnom ali i kolektivnom isceljenju. A osnovni koraci na tom putu jesu istrajnost i nezaustavljiva energija, nežnost i snaga, koju koriste u pristupu istraživanja i kreacije umetničkog dela.

Slavica Žarković, kustoskinja