U trenutnom predstavlјanju svoje Unutrašnje slike, Dobrivoj Rajić, posle godina slikanja slike iznutra, ili unutrašnjosti, nudi sonde, procepe i listanje slojeva slike. Reklo bi se, na prvi pogled, da je to inverzan postupak, ili čak obrtanje sleda istraživanja i građenja slike u procesu ispitivanja unutrašnjih, ontoloških slojeva predstave.

Naslojavanje faktura i struktura, slojeva taktilnog realiteta i intelektualno emocionalnih sklopova i potki, susreti citata realnog i imaginarnog, sećanja i invencije koje je moguće pratiti kroz dug proces Rajićevog istraživanja u ovom tematskom okviru, prisutni su i u recentnoj postavci, jasni, vidlјivi i prepoznatlјivi. Ipak kroz sonde, procepe i prodore, autor se retrospektivno vraća intelektualnoj nutrini predstave.

Ljušteći slojeve nataloženog iskustva, doživlјaja i dosegnute predstave, umetnik pokušava da oživi i dinamizuje odnose početne ideje, emocionalno intelektualne artikulacije rada i konačnog iskaza. Ovo virenje i otkrivanje intime slike i njenog nastanka je pokušaj neverbalnog prikaza i objašnjenja.

U tautološkom postupku, Rajić nastoji da se slika predstavi i objasni sobom, te da slojevitost znakova i značenja svih aspekata i elemenata stvaranja i prezentacije prikaza učini vidlјivim, kako bi se očuvala svest o njihovom postojanju. Sondiranje i retrospektivna evokacija u Rajićev rad ušli su kroz iskustvo sa konzervacijom u kojoj se na taj način tehničkim postupcima otkriva deo po deo prvobitne zamisli i izgleda, ali i slojevi različitih vremena i shvatanja.

Konačan sklop koji nudi ova faza Unutrašnje slike mogao bi se konzervatorskim rečnikom odrediti kao simultana slojevita prezentacija sa očuvanjem integriteta i bitnih karakteristika svih naslojenih značenja i postupaka. U razvojnom smislu, ovo je faza u kojoj četvrta dimenzija slike postaje vidlјiva. Ostaje pitanje: Kojim putem dalјe? Videćemo.

Dejan Radovanović