Konstantinos Patelis Milićević

Kao polazište te postavke, čiji su autori Miroslav Karić, kustos u Muzeju savremene umetnosti u Beogradu, i Nebojša Milenković, muzejski savetnik u Muzeju savremene umetnosti Vojvodine (MSUV) u Novom Sadu, uzete su neke od teza čuvene, istorijske izložbe "Živiš u svojoj glavi: Kada stavovi postanu forme" Haralda Zemana iz 1969. godine kao najslavnije izložbe umetnosti kakvu danas poznajemo.

Izabrani radovi devetoro umetnika: Pavla Banovića, Milice Bilanović, Viktora Cvejića, Katarine Jovanović Allfe, Luke Ličine, Nemanje Milenkovića, Konstantinosa Patelisa Milićevića, Tijane Petrović i Adrien Ujhazi (Adrienn Újházi), fokusirani su, pre svega, na mentalne propozicije dela.

Bilo da je reč o video-radovima (Bilanović, Jovanović Allfa, Banović, Petrović), radovima zasnovanim na autorskim stejtmentima (Cvejić, Milenković, Ličina, Jovanović Allfa, Petrović), instalacijama u ili sa materijalom (Pantelis Milićević, Bilanović, Újházi, Milenković, Jovanović Allfa), kretanjima u domenu imaterijalnog (Cvejić), te radovima konstituisanim u međuodnosu sa samim prostorom Legata Čolakovića i njegovim učitanim predistorijama (Banović, Újházi, Pantelis Milićević), izabrani umetnici i umetnice su, u formalnim istraživanjima jezika umetnosti, često u dijalogu sa sobom i vlastitim prethodno ostvarenim radovima, ali i sa mogućim kontekstima umetnosti, prirode i društva današnjice - njihovim opsesijama, nametnutim vrednostima, jednako koliko i limitima, ograničenjima i anomalijama, naveli su autori postavke.

Artikulisanjem pitanja i(li) odgovora o poziciji umetnosti i umetnika danas, kao i o njihovom pretpostavljenom društvenom statusu - izloženi radovi, pored samog stvaranja, akcenat stavljaju na proces mišljenja umetnosti.

Izložba "Stavovi i forme" u premijernom izdanju otuda ima podnaslov "Umetnost kao forma mišljenja".

Osvrćući se na prakse prisutne u vlastitim institucijama - vezane za kontinuirana praćenja mlađe i najmlađe scene, koje takođe sežu u rane sedamdesete - autori izložbe Miroslav Karić i Nebojša Milenković nameravaju da ona postane tradicionalna, tako što bi se jedne godine održavala u produkciji MSU Beograd, a sledeće u MSUV u Novom Sadu.

Umesto puke prezentacije, postavkom ali i kroz prateća dešavanja, kustosi će pokušati da kreiraju izložbu-događaj. Platforma za razmenu mišljenja i energija gde, u konačnom ishodu, sama izložba funkcioniše kao autonoman umetnički entitet čijim sastavnim elementima postaju vreme, okolnosti, vrednosti, frustracije, iskoraci, granice...

Izvor: SEEcult