 Galerija SULUV-a, Novi Sad. Oktobar - novembar 2007.
Progovarajući hibridnim i bastardiziranim likovnim jezikom postmodernog kompilatora, Grofelnik pokazuje kako je apsorbovao različita iskustva, ona slikarska (gestualnog slikarstva, slikarstva obojenog polja, bad paintinga), kao i ona ne slikarska (grafitera, ilustratora, crtača stripa, dekoratera), umetnička i vanumetnička.
  
Nov i naizgled disparatan i nehomogen ciklus Gorana Grofelnika na tragu je promišljanja autorovih već udomaćenih i prepoznatljivih slikarskih "principa“. Grofelnik koristi slikarska i grafiterska izražajna sredstva, odnosno pastozni namaz boje i sprej. Novost autorovog slikarskog idioma uključuje korišćenje tekstilne tkanine čestog cvetnog uzorka kao slikarske podloge. Kombinacija je pripreme platna i izvođenja njegovog kolažiranja raznovrsnim tekstilnim tkaninama koje postaju jedan od slikarskih slojeva dela, a omogućavaju čitanje i raslojavanje njegove kompleksne materijalne i značenjske strukture.
Kroz fragmente, a ne složenom naracijom, figurativno se realizuje u jednostavnim motivima, detaljima, kao i zajedničkom životu s apstraktnim. U suodnosu apstraktnih i predmetnih simbola, od grube figuracije ekspresivnih predstava do ornamentalnih površina, to je slikarstvo koje problematizuje odnos apstraktnog i figurativnog. Gruba, nesavršena figuracija daleko je od dopadljive dekorativnosti, a inspiracija u likovnom izrazu egzotičnih, udaljenih i primitivnih kultura (kao npr. aboridžinska) dovodi do korišćenja motiva čiji su nam simbolika i značenje nepoznati i udaljeni, no upoznati smo s njihovom dekorativnom i mističnom funkcijom. Ti i takvi dekorativni elementi, povećani i umnožen, poput srednjovjekovnog načela horror vacui prekrivaju čitavu površinu platna, a ta titrava ornamentalizirana površina predstavlja dekonstrukciju slikarskog jezika i sistema slike koja se odvija na planu plohe. Jedan od posljednjih slojeva, onaj najbliži oku posmatrača predstavlja intervenciju spreja, kojom stvara svojevrsni "šav“ kojim povezuje elemente slike.
Progovarajući hibridnim i bastardiziranim likovnim jezikom postmodernog kompilatora, Grofelnik pokazuje kako je apsorbovao različita iskustva, ona slikarska (gestualnog slikarstva, slikarstva obojenog polja, bad paintinga), kao i ona ne slikarska (grafitera, ilustratora, crtača stripa, dekoratera), umetnička i vanumetnička. Uz infantilan izraz i ikonografiju subkulture ističu se razni rukopisi od crtačkog i stripovskog nasleđa, bliskosti ilustraciji i popartističkom izrazu do vidljivog slikarskog poteza. Umetnik tako (možda naizgled arbitrarno) spaja različite elemente gdje motivi likovnog izraza primitivnih kultura predstavljaju potragu za unutarnjim mirom ili eskapizam u ateljeu.
Branka Benčić
Goran Grofelnik je rođen 1962. godine u Puli (Istra, Hrvatska). Diplomirao je 1990. godine u Beogradu na fakultetu za likovne umetnosti u klasi profesora Momčila Antonovića, odsek za slikarstvo. Uz slikarstvo se bavi i pedagoškim radom. Član je HDLU Istre. Više puta samostalno i grupno izlagao u Hrvatskoj, Srbiji, Italiji i Nemačkoj. Nagrađivan. |
Danas nam gotovo romaničnim izgleda povezivanje nauke i poezije. Od tih vremena izmenili su se i nauka i poezija. Nauka je postala neraskidivo tehnološka, a poezija nekoristan govor u javnosti, marketinška glupost. Vreme je podmuklo: čini…
Ako želite da upoznate autentičnu umetničku ličnost u Novom Sadu, od srca preporučujemo susret sa Milicom Mrđa Kuzmanov. Kulturnu i likovnu scenu grada Milica nesumnjivo čini raskošnijom i bogatijom, a koliki je njen stvarni doprinos ukupnoj…
