Sjedinjenje uzastopnih trenutaka iz dvomilenijumske snage Beograda, ti ruševni, čelični, pa kasnije barutni udarci na topografiju i tlo, zatamljenog i sagorelog grada, kao i prospekti ravnice na severu Banata ili brdašca ka Šumadiji odaju svojevrsni lament nad gradom. Bivaju i polazište koje se svojim dugim linijama ispovednih preklapanja javlja kao jedna od polazišnih pružanja dospelog iz višemedijskog spleta naslovljenog 'Povratak u Beograd', gde glas, pokret i prisustvo, scenografija, nose stihove i tumačenje i muziku u kojima se susreću umetniki domašaji koje nose ličnosti Olivera Katarina, Vasko Popa i Enriko Josif.

Nikola Šuica, istoričar umetnosti
(iz kataloga izložbe)

Izložba najavljuje Manetov "povratak" beogradskoj publici i likovnoj sceni na kojoj je izostajao gotovo deset godina. Monumentalna po svom karakteru i formatima, istovremeno krhka do osetljivosti koju najavljuju stihovi Vaska Pope: "Vratio sam se s puta... Da sazrelo kamenje iz zavežljaja... Ovde na trgu razdelim...". Upravo u tim razmerama ova postavka nam nudi katarzični susret, ne samo kroz povratak gradu u kome je rođen, već i kroz duboku vezu, ukorenjenu u poreklo, tlo, u ono što jeste i što tek treba da bude.

Ksenija Samardžija, direktorka Fondacije Saša Marčeta