 Muzej savremene umetnosti Vojvodine, Novi Sad. Novembar – decembar 2007.
Baveći se tzv. lokalnim problemima vezanim za pitanja njihovih ličnih životnih i umetničkih egzistencija, oni o istim progovaraju univerzalnim jezikom. Ili je, možda, obratno?! Pri tom, pitanja identiteta očigledno i istovremeno bivaju i(li) postaju pitanja ličnog umetničkog kredibiliteta ─ tačnije: načina mogućeg daljeg postojanja i opstajanja njihove vanredno perspektivne artističke zajednice u nastajanju.
   Izložba savremene banjalučke scene MEĐUPROSTOR problematizuje odnos umetnosti kao područja mapiranja različitih samoobnavljajućih identiteta: društvenih, umetničkih, rodnih, polnih ─ baš kao i mesta i uloge umetnosti i umetnika u specifičnom geografskom i kulturnom prostoru Bosne i Hercegovine (Republike Srpske). Rekonstruisani, unapred dati individualni i kolektivni identitet(i) za mlade banjalučke umetnike, baš kao i njihovog profesora sa AU u Banja Luci, Vesa Sovilja, stalna su meta preispitivanja ─ kako uloge umetnosti tako i mogućih načina i strategija umetničkog postojanja.
Umetnici: Sandra Dukić, Boris Glamočanin, Nenad Malešević, Radenko Milak, Mladen Miljanović, Veso Sovilj, Zvjezdana Veselinović, Miodrag Manojlović, Ana Banjac.
Kustosi: Dunja Blažević, direktor Centra za savremenu umjetnost – Sarajevo, Sarita Vujković, kustos Muzeja savremene umjetnosti Republike Srpske – Banja Luka i Nebojša Milenković, kustos Muzeja savremene umetnosti Vojvodine - Novi Sad.
Međuprostor je moguće tumačiti kao prostor između, kao tampon zonu, što sugeriše zaštićeni prostor između više suprostavljenih strana. Moguće ga je pojmovno interpretirati i kao geografski, geostrateški, geopolitički, biopolitički ili umjetnički označitelj.
Umjetnički radovi i tekstovi u katalogu pokušavaju ispuniti “Međuprostor”, koji je Veso Sovilj, jedini “veteran” na ovoj izložbi, predstavio radom “Umjetnost Bosne i Hercegovine je u granicama Bosne i Hercegovine”. Koristeći naziv njegovog rada kao “šlagvort” pokušaćemo skicirati društveni, politički i kulturni pejsaž i mapirati umjetničke topose unutar zadatog prostora. U fokusu slike biće grupa mladih umjetnika iz Banja Luke koji u posljednjih nekoliko godina iniciraju formiranje nove umjetničke scene u ovom gradu i u Bosni i Hercegovini (BiH).
Dunja Blažević
Izložba je rađena bez pretenzija da generalizuje, glorifikuje ili reprezentuje, ali da informiše i da stvori nove komunikacijske releje. Preporučljivo je, takođe, posmatrati je kao kustoski izbor novih umjetničkih pojava, kroz nove ljude i nove tendencije, koje teže da grade svoj autonomni prostor u novom društvenom kontekstu. Originalnost njihove umjetosti proističe iz toga što, prije svega, veoma uspješno problematizuju krajnje složene umjetničke teme, ali i veoma jasno definišu svoj stav i svoj odnos prema kompleksnim kulturnim, društvenim, političkim i ideološkim situacijama.
Identitetska pozicioniranja u međuprostoru očito su omogućila svakom od navedenih umjetnika da iskaže prepoznatljivo svoju unutrašnju osjećajnost i vlastitu predmetnost u društvenim i tehnološkim datostima. Ta i takva dvosmjernost koja proizvodi tenzije na liniji umjetnik – kulturni ambijent i pojedinac – društveni kontekst u radu svakog ovde predstavljenog umjetnika uspostavila je prepoznatljive relacije koje se ne daju do kraja osmisliti, elaborirati kao ni definisati, što omogućava svakom daljem teorijskom uvidu nova i drugačija polazišta. Sarita Vujković
Baveći se temom identiteta (geografskim, nacionalnim, rodnim, polnim) umetnici izložbe Međuprostor kao da postavljaju, odnosno ponavljaju poznatu (istorijsko-umetničko) pitanje/dilemu: Ko smo, Gde idemo i Odakle dolazimo. Njihovom redakcijom ─ u neznatno modifikovanoj varijanti ─ prisustvujemo pokušaju da se odgovori na pitanja: šta (nam) se to događa, i šta, to jest da li vlastitom umetnošću možemo išta da osvetlimo, osvestimo, promenimo... Baveći se tzv. lokalnim problemima vezanim za pitanja njihovih ličnih životnih i umetničkih egzistencija, oni o istim progovaraju univerzalnim jezikom. Ili je, možda, obratno?! Pri tom, pitanja identiteta očigledno i istovremeno bivaju i(li) postaju pitanja ličnog umetničkog kredibiliteta ─ tačnije: načina mogućeg daljeg postojanja i opstajanja njihove vanredno perspektivne artističke zajednice u nastajanju. U datom kontekstu izložba Međuprostor sasvim slobodno mogla bi biti čitana i kao priča o...
Nebojša Milenković |
Galerija MAS, Odžaci, Novi Sad, Beograd. Avgust 2006.
Učesnici: Zoran Janjetov, Osvaldo Viola, Luigi Siniscalchi, Robert Ariail, Dragan Bosnić, Bartosz Sztybor & Andrew Tkalenko, Adriano Perez, Yuko Shimizu, Bill Mayer, Corrado Mastantuono, Juan Bobillo, Bartolome Segui, Eugenia Monti, Dobrosav Bob Živković, Lubomir Arsov, Silvio…
U brložnom vrtlogu društveno-političkih (ne)zbivanja, javnih tajni i "tajnih javnosti", u opštem apsurdu u kome je stvarnost postala nedodirljiva, te, sa druge strane, u kulturno-umetničkom glibu što će se rađe samim sobom ugušiti no zauzeti stav,…
