Po opštem mišljenju Natko Marinčić je bio jedan od najtalentovanijih arhitekata i crtača svoje generacije. Ipak, za života nije prepoznat kao vrsni crtač verovatno zbog nezaiteresovanosti sredine, ali i skromnosti i nedostatka ličnih umetničkih ambicija, radovi su mu ostali da se otkriju i prikažu posle njegovog odlaska.

Crtajući ali i slikajući lako i brzo, Marinčić je ostvario pozamašan opus koji tek treba da se istraži, zabeleži i prezentuje. Njegovi radovi se mogu svrstati u nekoli celina: arhitektonski crteži, rapidografima, često potom kopirani pa naknadano bojeni, skicen blokovi, malog formata, sa brojnim crtežima, vizijama i zamislima budućih objekata, crteži sa brojnih putovanja. Iako su motivi uglavnom vezani za arhitekturu ili urbane ambijente u kojima ona igra zapaženu ulogu, smišljani su i rađeni, opušteno, nadahnuto, saumetnički. U dahu, brzim i preciznim zapažanjima i potezima, isprekidanim ili jednostvnim linijama, crteži zrače neposrednošću pa čak i nekim pritajenim lirskim momentima, koji kod arhitekata nisu uobičajen slučaj.

Vedute Marinčićevog matičnog Novog Sada, kao svojevrsne dnevničke zapise, ne doživljavamo samo kao zabeleženu ideju ili trenutak, već više kao lični doživljaj viđenog. Mehanizam pamćenja, crtež kao stvar intime jer od intimnog doživljaja stvarnosti, prave ili one tek osmišljne. Nastajući brzo i lako, ovi crteži plene spontanošću sa iskustvom arhitekte i trodimenzionalnog izraza.

Crtao je skoro svakodnevno, u različitim situacijama, putovanja, ispijanja kafe u nekoj od novosadskih bašti, za crtaćim stolom ili na nekom od sastanaka. Tehnike koje je koristio takođe su, shodno njegovom umetničkom credu, takođe bile različite - olovka, tuš i pero, rapidograf, ugljen, ređe voštane ili drvene bojice kao i temperu, posebno izabranu za seriju slika velikih formata sa motivima Novog Sada...

Vladimir Mitrović
(iz teksta monografije "Odabrani crteži")