Izložba radova studenata doktorskih studija Fakulteta likovnih umetnosti, svojevrsnim nazivom "Under Pressure (Pod pritiskom)", aludira na višeslojno značenje društvenih, kulturno-umetničkih koncepata i preispitivanje istih. Poigravajući se nazivom, čije reference prvobitno pronalaze u istoimenoj pesmi Dejvida Bouvija i grupe Kvin, umetnici Milena Petrović, David Mlađović, Danilo Paunović, Jovana Subašić i Tamara Agić, svojim radovima, ne samo da odražavaju i razmatraju savremene probleme društva i umetničke prakse, već i simbolično ukazuju na proces i tehniku grafičkog stvaralaštva kao i njen položaj u današnjem društvu.

Obuhvatajući univerzalna, ali i lična preispitivanja položaja i uloge čoveka u savremenom dobu, umetnici su u svojim radovima, putem eksperimentalnih formi, svojstvenog izraza, inkorporiranja savremenih, prepoznatljivih narativa u stvaralaštvo, uspeli da predstave autentičnost i mogućnosti grafičkog medijuma. Preispitujući prednosti grafičkih tehnika, ali i ustaljenih tradicionalnih shvatanja o pukom kvantitetu, izloženi radovi omogućavaju posmatraču da zaista doživi, sagleda i stvori neraskidiv odnos s njima.

Upotreba apstrahovanih, formi i bogatog ritmizovanog kolorita, sučeljavanje raznovrsnih oblika i linija, smenjivanje i prožimanje plošnih i reljefnih površina različite teksture, prisutni su u radovima Danila Paunovića i Davida Mlađovića. Svojom dinamikom, koja iziskuje sadejstvo svih čula i gotovo budi sinestetički doživalj, radovi evociraju bogatstvo osećanja i ostavljaju prostora da emotivno stanja budu prepoznata i prihvaćena kao sastavni deo svake individue.

Eksperimentišući dimenzijom jednoobraznosti papirnih površina i beline koja istovremeno predstavlja beskrajnost, umetnica Milena Petrović preispituje na inovativan način, ne samo mogućnosti tehnike suvog žiga, nego i kako uz pomoć nje može da se postigne prividna dubina beskonačnog prostora. S tim u vezi, neretki su u njenim radovima motivi ćelija, nepravilnih organskih oblika, vodenih čestica koje intereaguju sa iluzijom prostora i aludiraju na bestežinsko stanje nezavisno od spoljnih uticaja.

S druge strane, grafički listovi Tamare Agić, smešteni su između savremenog doba i percepcije istorijskih okolnosti. Ispitivanjem kolektivnog identiteta, osećanja nostalgije, ali i pritiska i prezasićenja nametnutih stavova o prošlosti, umetnica metaforično predstavlja doživljaj rastrzanosti između različitih stavova, uzimajući kao glavni motiv socijalističku arhitekturu. Varijacije predstava arhitekture, koje se kreću od realnih prikaza, potom distorzije i potpunog narušavanja arhitektonskih oblika, mogu se protumačiti kao refleksija skupa različitih mišljenja i osećanja o minulom dobu, koje je i danas aktivno prisutno u oblikovanju društva.

U radovima Jovane Subašić, postignute su vizuelno bogate naracije, koje odražavaju današnje potrebe, stanje kulture i društva, ali i otvaraju niz pitanja o težnjama savremenog čoveka, idealima slobode, kao i prelaženju određenih granica gde slobodna volja postaje samo privid.