Iako je boja tona psihoakustički fenomen, karakteristike tona se opisuju iskustvima drugh čulnih opažaja (mek, oštar, tup, sjajan), a sam izraz referira na optičku pojavu. Dok se u akustici tonovi razlikuju po merljivim parametrima visini, jačini i trajanju, a boja tona zavisi od vrste materijala, oblika i veličine zvučnog izvora koji treperi, kompleksnost ovog fenomena u krajnjem ishodištu može se svesti samo na kategoriju subjektivnog doživljaja.

Za razliku od tona, koji nastaje pravilnim periodičnim treperenjem, amplitude, faze i frekvencije vibracija kod šuma ne stoje ni u kakvu pravilnom (harmoničnom) međusobnom odnosu. Pojam boja šuma odnosi se na nasumični zvučni signal koji se reprodukuje na konstantnoj spektralnoj frekvenciji. Boje koje su dodeljene različitim šumovima analogija su kolornom spektru, pa je tako npr. beli šum (istovremeno prisustvo svih frekvencija) ekvivalent beloj svetlosti.

Plavi šum kao visokofrekventni šum ekvivalent je visokoj poziciji plave u spektru vidljive svetlosti. Njegova snaga i energija se povećavaju sa rastom frekvencije (karakterističan visok zvuk). Specifičnost plavog šuma je da se svaka uzastopna oktava povećava za tri decibela, što rezultira da svaka oktava ima onoliko energije koliko dve oktave ispod nje zajedno. Plavi šum deluje poput generatora slučajnih brojeva, pa se u digitalnoj tehnologiji koristi za dittering, proces u kome se šum dodaje sadržaju kako da bi se ujednačio kvalitet i smanjila distorzija digitalnog signala.

Umetnički rad Danila Punovića, koji je u ranijim fazama bio baziran na istraživanjima ritma kao likovnog fenomena, koji korespondira sa elementarnim prirodnim procesima, u novijim ostvarenjima oslanja se na istraživanja ritma u domenu akustike i audio inženjeringa. Paunović nudi vizuelno tumačenje auditivnih pojmova, gradeći složene vizuelne sisteme u mediju grafike. Strukturu grafičke instalacije čini niz: tačka (primarana jedinica) – raster (gradivni sistem) – modularne jednice (grafički otisci), dok celokupno vizuelno dejstvo predstavlja materijalni trag ustanovljenog stvaralačkog metoda, zasnovanog na repeticiji, permutaciji, varijaciji, randomizaciji. Grafička slika u Paunovićevom radu napušta istorijski kodiranu poziciju grafičkog lista i prelazi u sferu instalacije, ispitujući prostorno-vremenske odnose konkretnog izložbenog prostora i posmatrača.

dr um. Vladimir Milanović, vanredni profesor FLU