Polazeći od pojma antropocena, naziva novog geološkog doba koji označava kratak period u kojem su ljudi svojim delovanjem izmenili planetu, Anica Vučetić opominje da su posledice toga ogromne - devastacija prirodnih resursa, kontaminacija, zagušenje otpadom, masovno izumiranje bioloških vrsta, ugrožavanje ekološke ravnoteže i klimatske promene, opstanak planete i same ljudske vrste.

"U savremenom svetu sve materijalno i nematerijalno postaje potrošna roba i ima svoju cenu i upotrebnu vrednost. Profit i zgrtanje materijalnih dobara liberalni kapitalizam i neokolonijalizam nameću kao osnovni cilj egzistencije. Živimo u vremenu virtuelne, nematerijalne ekranske slike, preplavljeni smo informacijama i slikama, zaglušeni kakofonijom različitih poruka i parola do tačke kontaminacije i zagušenja. Te slike i informacije najčešće nose minimum značenja, brzo se zaboravljaju i troše, obezvređene su, velikom brzinom se smenjuju i prema njima nemamo kritički otklon, primamo ih površno i bez potrebnog angažovanja pažnje i koncentracije. A gubljenje fokusa i koncentracije za razumevanje slika i informacija kojima smo izloženi ide na ruku strukturama moći, koje nas manipulišu i uvode u podređeni položaj. Kontemplaciju je zamenila potrošnja, a koncentraciju površni, prolazni, defokusirani pogled, što nas lako dovodi u poziciju resursa eksploatacije." (Anica Vučetić)

Obraćajući se u svom radu pojedincu i upućujući ga na istraživanje njegovog intimnog, ličnog, psihičkog prostora, umetnica smatra da ispitivanje naših unutrašnjih granica kroz umetnost i naš napor da proniknemo u neizrecivo i nedostupno, naša večita zapitanost nad onostranim i naša stalna potraga za skrivenim, otvaraju pitanja trajanja, svrhovitosti egzistencije, mogućnosti delovanja i promene, isceliteljske moći umetnosti.

"Neka od mogućih pitanja bi mogla biti - U kojoj meri smo u stanju da odgovorimo na izazove tzv. ‘nove realnosti’? Kako aktivirati čula posmatrača, prilagođena da registruju brze promene, na napor koncentrisanog razumevanja i prisustva?" (Anica Vučetić)

Njene video instalacije su pokretne slike instalirane u prostoru, koje podrazumevaju interaktivnost, aktivan odnos posmatrača i umetničkog dela.

"One angažuju posmatrača da doživi slike, da ih konzumira na drugačiji način od slika kojima smo svakodnevno izloženi. Kretanje slike u video instalacijama zahteva fokusiran pogled koji se kreće po površini i oko slike i aktivira čula posmatrača, prilagođena inače da registruju brze promene, na napor koncentrisanog razumevanja, što je od značaja u procesu razumevanja nas samih i sveta oko nas." (Anica Vučetić)

Izvor: SEEcult