Karl Štengel je največi deo života proveo u Nemačkoj i Italiji. Kolekcija njegovih slika trajno se čuva u Palati Roseli del Turko u Firenci. Na novosadskoj izložbi  prezentuju se slike i crteži koji pokazuju Štengelovo permanentno ekspresionističko opredeljenje, bez obzira da li se radi o figuracijskom ili apstrakcijskom konceptu.

U svojim delima, Štengel je istraživao duboka ljudska stanja: u njegovim  figuracijskim slikama i crtežima permanantno je uspostavljao neku vrstu dijaloškog odnosa između dve ličnosti definisane prizorima iz proživljene životne stvarnosti, brojnih putovanja ali i umetnikove imaginacije. Veoma često se inspirisao književnim i muzičkim delima te se u njegovim radovima mogu videti reference na umetnike kao što su Čarls Bukovski, Blez Sendrars, Samjuel Beket, Horhe Borhes, Ivan Gol, Tabuči i Đuzepe Ungareti, kao i kompozitori i muzičari kao što su Rahmanjinov, Stravinski, List i Polini.

Štengelovi radovi su bliski tendencijama snažno bojenog, emotivnog i lirskog apstraktnog ekspresionizma čiji su koreni u posleratnom američkom i evropskom enformelnom eksperimentisanju ili u nekim primerima ruske avangardne umetnosti. Njegova ostvarenja sa nadrealnim predstavama često su intimnijeg karaktera. Najčešće se radi o crtežima koji imaju izraženije evropsko poreklo a Štengelu su veoma bliske karakteristike i vrednosti nemačkog ekspresionizma.