Suprotno načelu dezintegracije kao jednom od osnovnih načela enformela, ovi radovi su zasnovani na stvaralačkom postupku koji se kreće i balansira na različitim osnovama - od momenta slučaja i automatizma, preko pažljivog odabira elemenata, traženja idealnih kompozicionih odnosa, do disciplinovanog građenja konačne strukture.

Na izložbi u Prodajnoj galeriji "Beograd" predstavljena su recentna ostvarenja većeg formata koja se logički nadovezuju na autorski koncept izgrađen i odnegovan tokom prethodnih decenija. Gotovo svakim novim delom umetnik iznova, u domenu tradicionalnog poimanja slike, konstruiše napete odnose između klasičnog formata platna, njemu izvorno svojstvene plohe, i težnje da se plastički bujne kompozicije otrgnu u prostor čineći svoje organski oblikovano sopstvo vizuelno snažnijim i taktilno opipljivijim.

Autor usklađuje dva principa, ili pak insistira na tenziji njihovih dodira, u vidu superponiranja više različitih vizuelnih tema. Naime, on promišljeno organizuje površine postavljanjem i slaganjem horizontalnih i vertikalnih ravni geometrijskog ili nepravilnog oblika, kao i trakastih pasaža, odvajajući ih različitim obojenjem, linearnim usecima ili profilisanjem.

Sa druge strane, ovaj racionalni pristup likovnoj arhitektonici oblika i masa razlaže ekspresijom kidanja i rascepa njihove površine, oslobođene gestualnosti, elementa slučaja i spontanog curenja bojenih namaza. Tamnim, mrkim i zemljanim tonovima, poput hromatske parafraze sporog eonskog trajanja geološke istorije, često suprotstavlja zvučnost i dinamiku bljeska crvene, žute, narandžaste, plave ili bele boje.

Miroslav Sapundžić, istoričar umetnosti
(iz predgovora kataloga)