Borjan koristi minimalna umetnička sredstva i intervencije sa namerom da usmerava pažnju na dublje i alternativne aspekte sagledavanja društvenih relacija. On "misli" crtežom i predlaže teme obeležene egzistencijalnom nelagodom a nelagode razrešava tako što remeti automatizam i slepilo ustaljene percepcije sa ciljem da se stvari vide i shvate ponovo.

Njegovi crteži predstavljaju serije grafičkih poigravanja sa tekstom tj. intervencija u jezik kojim se koristimo kao i vibrantne krokije prizora koji nas okružuju i u okviru kojih se odvija svakodnevica. z slika okruženja, kao i iz jezika, može se iščitavati odraz dominantnih ideologija koje obuhvataju i usmeravaju lično i intimno a njihov neosvešćeni uticaj je potenijalni izvor nelagode pojedinca i upravo je ta košuljica iliti ’svlak’ ideologije umetniku u fokusu.

Borjan spada u umetnike "hodače" koji prolaze kroz prizore i utiske i ide u susret ljudima sa kojima rado komentariše svoje radove i razgovara o asocijacijama koje oni pokreću. U spontanim susretima i interakcijama crteže takođe nudi na prodaju čime van, i paralelno sa zvaničnim tržišnim sistemima nalazi svoje neposredovano mesto u društvu i balansira ekonomsku i funkcionalnu poziciju kao umetnik koji je deo zajednice kojoj daje, od koje i sa kojom živi.

"Ono aludirano, sugerisano u radovima B. Grujića indicirano je žvrljotinana. Interpolirane u tekstualne intervencije, one sugerišu slepe mrlje, nečitljivi tekst, ono što iz perspektive dominantnog ideološkog govora nužno ostaje skriveno, prekriveno gore navedenim očiglednostima i samorazumljivostima. To su neotuđeni rad, rad koji se ne meri razmenskom vrednošću (cenom), brojem ili kvantitetom, rad koji nije raspodeljen na posao i hobi (radno i slobodno vreme), rad koji nije u funkciji destrukcije, naposletku, rad u kome ostvarivanje potencijala stvaralačkog subjekta prestavlja glavni smisao." (Darko Drašković)

"Ako u korak pratimo Borjana u njegovim neolgizmima, metaforama, rebusima, vicevima, omaškama, ekvivokacijama, igrama reči, zarezima, pitanjima, provokacijama. Možemo pročitati da su jezičke intervencije izbor puta kojim on grabi istinu, ne ustručavajući se da je uposli logički do tačke nesmisla koju prikriva. Njegove intervencije nas orijenitišu ka iznenađenju koje funkcioniše kao rez sa svakim konformizmom common-sensa dominatnih diskursa društvene veze, a i samog nesvesnog, otvarajući prostor za novi označitelj koji može da imenuje nešto od neizrecivog užitka naše epohe." (Vanja Stojanović)

U toku trajanja izložbe biće organizovano vođenje i razgovor u kom će uz Borjana učestvovati i Vanja Stojanović - psihoanalitičar i Darko Drašković - filozof. Vanja i Darko su i autori pratećih tekstova kojima iz svojih profesionalnih pozicija doprinose sveobuhvatnijem tumačenju predstavljenih umetničkih materijala i prakse.