Stanojević je pre 15 godina napustio beogradski atelje i formirao novi u prirodi. Od tada kroz svoju metodologiju rada spaja prirodne procese sa umetničkim. Svi njegovi radovi nastaju pod otvorenim nebom, u prirodi, bez obzira na vremenske prilike, i na taj način predstavljaju dijalog sa prirodom. Prema rečima umetnika, u takvim situacijama slika postaje medij u pokidanoj vezi između čoveka i prirode.

Dijalog je ključna reč. On se, putem slike, ostvaruje sa prirodom. U tom dijalogu nastaje sadržaj slike. Slika je, u procesu rada, u horizontalnom položaju, na zemlji. Koristim prirodne pigmente i medijume na latnu. Dejstvo velikih sila ne sputavam u tom procesu. Pratim ih. Puštam ih da formiraju sliku. Pratim i usmeravam, poštujući ih, da formiraju sliku.

Javlja se dijalektika između namere i slučajnosti koji postaju Jedno. U tom procesu uvek se stiče novo znanje o svetu, energijama, tokovima... Slika oživljava kada svetlost padne na nju. Dodir pigmenta i svetlosti stvara sadržaj. Javljaju se kristali u kojima prepoznajem istinu. Pratim proces dodira sunčeve svetlosti i pigmenta. Slika ima svoj period zrenja. Sve što je više slojeva na njoj, ona dobija bogatiji svoj unutrašnji prostor. Svetlost aktivira ovaj prostor i samo u dijalogu sa njom ona postoji.

Đorđe Stanojević