PARIZ. Kulturni centar Srbije u Parizu predstavlja od 15. do 30. maja 2024. izložbu Eme Bregović pod nazivom "Jeu de main, jeu de vilain". Svoj umetnički put započela u Ateljeu Sevr u Parizu, a nakon toga završila je osnovne i master studije na Likovnoj akademiji u Nantu.
Naziv izložbe "Jeu de main, jeu de vilain" na francuskom jeziku je svojevrsna igra reči. Ovaj izraz, najčešće upućen deci, upozorava na potencijalne posledice igre. Bregovićeva u toj igri značenja identifikuje svoj rad, koji upravo sadrži duple obrasce i duplo značenje tih reči. Time skreće pažnju na igru sa njenim radovima, ali i sa izložbenim prostorom, koji postaje mesto pregovaranja u kojem je moguće igrati različite igre.
Crpeći inspiraciju iz svog ličnog iskustva, intimno povezanog sa bivšom Jugoslavijom, kao i iz društveno-političkih tenzija i aktuelnog konteksta našeg vremena, Ema Bregović stvara radove sa više značenja, igrajući se simboličnim konotacijama čuvenih arhetipova i uništavajući tradicionalne forme koristeći neuobičajene materijale. Njene skulpture velikog formata sastoje se od materijala kao što su aluminijum, ugalj i beton, a često se u njihovim strukturama nalaze i nesvakidašnji predmeti. Tako u radu "Vests for wandering" ("Pojasevi za lutanje"), Bregovićeva koristi pojaseve za spasavanje kao simbol masovne migracije.
Kroz dobro poznate reference i iznenađujuće materijale, njeni radovi pozivaju gledaoce da se osvrnu na različite narative koje prenose i preispitaju realnost koju oni predstavljaju.
Istoričar i kritičar umetnosti Stevan Vuković navodi da "Ema svoju inspiraciju crpi iz svemira nerešenih sukoba, fluktuirajućih identiteta i kontroverznih značenja, analizirajući složena pitanja granica, transgresije, religije i raskola. Umetničko izražavanje koristi kao jedino moguće sredstvo komunikacije s vlastitim višestrukim identitetima, nerazjašnjenim iluzornim granicama i nedokučivim zemljopisnim odrednicama koje i danas čovekovu potragu za smislom čine uzaludnom. Odražavajući te dihotomije i kontroverze, njezini radovi odišu ambivalentnošću, dvosmislenošću i nedoslednošću u neprestanom dijalogu s opipljivim značajkama predmeta i njihovim subverzivnim konotacijama. Na taj način umetnica provocira publiku i poziva je da istraži antagonizam između materijala koje koristi, predmeta koje prikazuje i značenja koja im pripisuje". |