KRAGUJEVAC. Galerija RIMA predstavlja od 5. novembra do 5. decembra 2024. izložbu Nikole Velickog (1983) pod nazivom "Kako mi je bilo na Nepalu i zašto nisam otišao". Diplomirao je na grafičkom odseku Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu kod profesora Miodraga Mlađovića. Doktorirao je na istom fakultetu kod profesora Vladimira Veljaševića. Dobitnik je tri nacionalne nagrade za grafiku.
Najnoviji radovi nastavak su tematskog ciklusa koji prati vizuelnu transformaciju glavnog likovnog subjekta, Pepe, interpretiranog iz britanske animirane dečije serije Pepa Prase. Među radovima se po prvi put nalaze i slike na platnu.
Intuitivno eksperimentisanje različitim tehnikama, medijima i tehnologijama Velicki je otpočeo linorezima i crtežima velikih formata, zatim na različitim redimejd objektima i posredstvom njih, oslikavanjem zidova in situ, i nastavio slikajući na platnu. Uvezanost grafike, crteža i slike osnovna je karakteristika Velickovog stvaralačkog procesa. "Temeljno poznajući tradicionalne tehnike grafike, Velicki je svestan da svaki rez i ispupčenje predodređuju delo i da raskoš otiska zavisi od veštine rezbarenja. Poput traga linoreza, umetnik teži da svaku spontanu mrlju, gužvanje, neravninu i rascep sačuva kao pojedinačni rez u linoleumu, i smatra ih neizostavnim likovnim elementima konačnog crteža." (Sofija Ž. Milenković, kustos Galerije RIMA i autor izložbe)
Stvaralački proces Nikole Velickog odvija se kroz igru, kao važan element umetnosti i života, kojoj je radost osnovni pokretački motiv, a humor njen neizostavni činilac. Umetnik interpretira život crtanog junaka u ključu sopstvene svakodnevice, dajući mu lični pečat duhovitim nazivima, bliskim savremenom posmatraču, čime briše razliku između animirane Pepine "stvarnosti" i realnog života.
"Tako brodogradilište postaje auto otpad (Auto otpad za Wagene i picerija), Pepina pijaca je locirana u Pančevu (Na buvljaku u Pančevu. Nedelja), a posmatrač kao peti član porodice čeka ujutru svoj red za toalet (Zauzet WC)", navodi autor izložbe i zaključuje "Ulaskom u platno, posmatračč nastavlja igru koju je umetnik započeo, kao što čine deca gledajući Papu Prase ili ma koji drugi crtani film i, ako je dovoljno otvoren, zabavlja se, ne pitajući o značenjskim učitavanjima i iščitavanjima. Naposletku, kao sa bioskopskog platna, posmatrač izlazi vedar, zasigurno nasmejan, često zbunjen, ali uvek makar trenutno rasterećen." |