U toku svog dugog i plodnog stvaralačkog života izradio je mnoge ikone i ikonostase i smatra se jednim od poslednjih srpskih velikih ikonopisaca. Bio je uspešan i tražen portretista, proslavile su ga žanr scene i istorijske kompozicije.

Retko je pisao je o umetnosti, ali je davao pouke mladim slikarima. Kao slikar i neumoran pregalac na polju kulture dobio je mnoge nagrade i priznanja. Jedan je od osnivača (1904) i dugogodišnji predsednik Društva srpskih umetnika Lada. Prvi predsednik novoosnovanog Udruženja likovnih umetnika postaje 1919. godine.

Jedan od ključnih izvora za razumevanje profesionalne biografije Uroša Predića su autobiografski dokumenti, danas u fondu Arhiva SANU, koje je umetnik sastavio u zrelom dobu, a na zahtev Srpske kraljevske akademije. Dela Uroša Predića, koja danas čuva SANU, nastajala su u periodu od 1911. kada umetnik slika portret filozofa, matematičara, paleontologa Branislava Petronijevića (1875 - 1954), do 1943. kada nastaje portret matematičara Mihaila Petrovića - Mike Alasa (1868 - 1943). Prvi Predićev neposredni umetnički angažman za Akademiju tokom 1914. godine bila je  izrada ilustracija za Srpske narodne junačke pesme (sa slikama), štampane 1922. godine u okviru fonda Zadužbine Dimitrija Stamenkovića.

Za života umetnik je sukcesivno Akademiji poklanjao portrete šest njenih predsednika kao i trojice akademika. Testamentom je Akademiji ostavio slike za koje je intimno bio vezan.

Većinu Predićevih radova Akademiji je donirao sam autor, za života i testamentom, svesno odlučujući kako će biti reprezentovan u okrilju ove institucije čiji je član bio. Gotovo svi portreti u Akademijinoj kolekciji imaju svoje replike.

U Akademijinom fondu Predić je danas prikazan prvenstveno kao hroničar društva, kroz likove istaknutih naučnika i umetnika, akademika i časnika Akademije, kao i drugih istaknutih intelektualaca, ali, posredno, kroz crteže i reprodukcije i kao slikar istorijskog, odnosno herojskog, prosvetiteljskog žanra u sferi ilustracije knjiga, a kroz legat Novaka Zubera Biblioteci SANU i kao autor religioznog slikarstva.

Jednom vedutom Predić je u Akademiji želeo da ostavio trag o svom raspoloženju, o ličnom impulsu, o sebi kao o slikaru prirode, ali, sudeći prema signaturi na delu – i šire – kosmosa, u koji je slikar bio filozofski zagledan, a čiji je čovek samo sićušni deo, dok su sudbina čovečanstva i sve njegove brige, patnje, ratni vihori, gotovo neprimetni u sklopu moćne nepromenjivosti i mira univerzuma.