Poklon zbirka Rajka Mamuzića, Novi Sad. 20. maj - 14. jun 2009.Na našu likovnu scenu Zoran Petrović stupa u prvim posleratnim danima, kada umetnost kreće novim putevima i kada nova generacija umetnika srpsko slikarstvo uvodi u nove oblasti idejne i likovne problematike. On je umetnik čija se kreativnost manifestuje kroz autentičan izraz snažne umetničke ličnosti, a istovremeno kroz rasnovrstan i raslojen dijapazon umetničkih interesovanja, koja se kreću od crteža, preko grafike, ulja do skulptura.
Sagledavajući samo Petrovićevo crtačko stvaralaštvo i suočeni sa njegovom vizijom stvarnosti može se reći da je karakterističnom opservacijom i analitičkim pristupom okolini uspeo da ispolji specifičnu individualnost, koristeći podjednako spretno realističku figuraciju, slikarsku apstrakciju, kao i likovnu fantastiku. Kao slikar ostvario se u okvirima savremenog likovnog izraza, pokušavajući da razreši suštinske probleme savremenog sveta i kao takav nametnuo se kao jedan od najinventivnijih umetnika čija dela čine sastavni deo tokova naše savremene likovne umetnosti.
Zoran Petrović (Sakule, 1921 - Beograd, 1996). Aktivno je učestvovao u NOB-u kao referent za kulturu bataljona za vezu III armije i član dramske, a potom i likovne sekcije Propagandnog odeljenja. Prvi put izlaže 1945. godine u Novom Sadu sa grupom slikara III armije. Po završetku rata upisuje se na Akademiju za likovne umetnosti u Beogradu i završava je 1948. godine, a specijalni tečaj u klasi profesora Đorđa Andrejevića Kuna 1949. godine, kada je izabran za jednog od prvih asistenata Akademije.
Bio je član grupe "Samostalni" i jedan od osnivača "Decembarske grupe". Jedan je od osnivača umetničkih koloniija. Od 1975. godine počinje da se bavi skulpturom na principu varenog i livenog gvožđa. Pored slikarstva i vajarstva bavi se literaturom. Napisao je sedam dramskih tekstova od kojih su najviše izvođeni "Selo Sakule, a u Banatu" i "Pendžeri ravnice" šest radio - dramskih tekstova, TV dramu "Slike Bezarovih", scenario za igrani film "Hitler iz našeg sokaka" (sa Vladimirom Tadejom), sedam monodrama pod zajedničkim nazivom "Banatska kazivanja", mapu crteža i teksta "Mašinobalada"(1958 – 66) te dve knjige proze "Selo Sakule, a u Banatu"1969. godine i 1986. godine i "A nad Banatom strašila". Bio je redovni profesor Akademije likovnih umetnosti u Beogradu.