Postavka se zasniva na tretiranju korpusa radova ovog umetnika kroz konceptualno-tematske celine u širem smislu. Mrtva priroda, pejzaž, portret i autoportret su teme kroz koje autor, uvodeći širok repertoar narativnih predložaka, istražuje odnos fizičkog i metafizičkog prostora i datog motiva. Ti motivi mogu biti cirkuske predstave, portreti ljudi iz umetnikove okoline, alegorični prikazi savremenika ili ličnosti iz istorije, citati umetničkih dela, predstave predmeta kao i intimistički prikazi iz života običnih ljudi. Izložba kroz sagledavanje ovih celina i njihovog prožimanja pruža novo čitanje Ćurčićeve poetike i predstavlja pokušaj sagledavanja likovnih odlika njegovog crteža, tehnike kojoj je ostao veran tokom čitavog perioda stvaralaštva. Uz tekst autora izložbe, u katalogu je objavljen i intervju sa umetnikom.

Petar Ćurčić je samostalnim umetničkim radom, proučavanjem srednjovekovnih, renesansnih i modernih majstora, kao i izučavanjem evropske likovne umetnosti i književnosti sa zanesenošću renesansnog humaniste, dostigao visok nivo razvoja osobenog slikarskog jezika. Ovaj samouki slikar i grafičar je rođen 1938. godine u Novom Sadu, a 1963. godine je diplomirao na katedri za književnost novosadskog Filozofskog fakulteta. Nakon prvog javnog izlaganja na Oktobarskom salonu 1966. godine, primljen je u ULUS i ULUV. Samostalno izlaže od 1969. godine. Priredio je oko trideset samostalnih izložbi, a od 1966. godine je mnogo puta uzeo učešće na značajnim grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu. Kao predstavnik nove figuracije, aktuelne od šezdesetih godina dvadesetog veka, svoj izraz je utemeljio na nekoliko postulata: narativnosti, ekspresivnoj liniji, anegdotskoj atmosferi i elementima figurativne fantazije.

Novosadski slikar Petar Ćurčić započeo je umetnički rad 1956. godine, kada je konkurisao na Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu. Iako prijemni ispit nije organizovano i metodično spremao, zbog nedostatka mentorstva i mogućnosti, Ćurčić je mnogo crtao i posećivao ateljee umetnika. Razgovarao je sa slikarima i upijao znanje posmatrajući njihov rad. Kada je odbijen na prijemnom ispitu, a čvrsto rešen da mu umetnost postane životni poziv, nije odustao od rada na svom umetničkom obrazovanju. Godinu dana je pohađao Likovni odsek Više pedagoške škole, u kojoj je imao priliku da uči slikarstvo, večernji akt, crtanje mrtve prirode, akvarel, skulpturu. Među predavačima u toj školi su bili Jovan Soldatović i Bogumil Karlavaris. Naredne godine se upisao na Filozofski fakultet (odsek književnost), koji je završio četiri godine kasnije. Kao zaljubljenik u umetnost, teoriju umetnosti i istoriju, a u stalnoj želji za novim znanjem, nekoliko godina kasnije se upisao na studije istorije umetnosti.