BEOGRAD. Galerija SULUJ od 11. juna 2012, predstavlja izložbu slika i objekata pod nazivom "Moja fabrika" beogradske slikarke Sylvie Kovjenić (1976, Njukastl, Južnoafrička Republika). Diplomirala je na Fakultetu primenjenih umetnosti i dizajna, odsek zidno slikarstvo, smer konzervacija i restauracija u Beogradu. Školovanje nastavlja u Dizeldorfu na Umetničkoj Akademiji.
U jedinstvenom sistemu simbola fabrika je paradigma urbanog, modernog grada i savremenog industrijsko - potrošačkog društva. U ličnom vokabularu ona može predstavljati retortu naših želja, ideja i kreacija, kako objašnjava sama umetnica Silvia Kovjenić, povodom najnovije izložbe identičnog naziva: Moja fabrika.
U ciklusu slika - poliptiha i objekata koje izlaže, Silvia Kovjenić nastavlja lična istraživanja značenja intimnih i javnih prostora i objekata, razvijajući i nadovezujući se na prethodni ciklus. Uslovno, ona početni motiv iz urbanog tkiva razlaže i transponuje do granica geometrijskih obrisa i crteža. Beline slikarskog platna Silvia preklapa jednostavnim transparentnim mrežicama uz intervencije akrilinom bojom i to najčešće špahtlama. Akrilna pasta u slikama ima više gradivnu ulogu u fakturi, pa tek onda pikturalni karakter. Upotrebom diskretnih nijansi boja od bež, prljavo bele preko srebrne, bakarne do boje rđe, umetnica doprinosi estetskom skladu i likovnoj sadržajnosti. Ove bojene partije prate i ističu bazičnu geometrijsku postavku elemenata poliptiha. Dodatni iskorak objektima u treću dimenziju samo pojačava ukupne plastičke senzacije celine postavljenih ciklusa.
Obuzetost gradom, njegovom vizurom, ritmom i zvukom, svakako je presudna u radu ove umetnice ali u kontemplativnom smislu. Tako silueta fabrike postaje lajt motiv jedinstvenog toka ciklusa sa prepoznatljivim asocijacijama u domenu vizuelnog i simboličkog. Za razliku od drugih autora koji u svom radu takođe tretiraju asocijativni i značenjski motiv fabrike, Silvia Kovjenić ne poseže za njenim mogućim negativnim značenjima kao što su socijalni elementi ili zagađena sredina.Nju interesuju pozitivne konotacije u smislu velike, čudesne laboratorije i mašinerije koja proizvodi neophodna dobra, u ovom slučaju kreacije i ideje. Zahuktali zvučni efekti proizvodnih ciklusa u fabrici, podjednako su inspirativni kao neka vrsta muzike jer su jasnog ritmičkog intervala, a umetnica i njih prevodi u likovni ritam, skladnim ponavljanjem delova poliptiha.
Beogradska slikarka Silvia Kovjenić duboko i iskreno je posvećena tišini kreativne osame, u kojoj proživljeno i promišljeno gradi svoj likovni svet, svetao i u pokretu. Njene radove odlikuju izuzetna istančanost i delikatnost u radu, snažan oseđaj za sublimaciju i iznad svega odnegovana i prefinjena likovnost.
Ivona Rajačić Barandovski,
istoričarka umetnosti