---

Uzimajući za moto svoje prve samostalne izložbe sentencu Šarla Bodlera "Mala je korist od očiju ako je pamet slepa", Marijeta Sidovski nas upućuje na jedan viši stepen razmatranja njenog umetničkog rada koji podrazumeva i određenu filozofsku dimenziju. Preko nje umetnica transportuje sadržaj svoje inspiracije iz čisto vizuelnog doživljaja u znatno složenije duhovne prostore uređene posebnom snagom imaginacije i intuicije autentičnog umetnika.

Polazeći od prostora kao svestrane mogućnosti za uspostavljanje odnosa elemenata, ona konstruiše delo čije se značenje manifestuje kroz dva svojstva: objektivnost ili predmetnost i pikturalnost ili slikovitost. Zahvaljujući prvom svojstvu, autorka koristi mogućnost da svoje delo realizuje kao trodimenzionalnu tvorevinu pri čemu kao elemente konstrukcije upotrebljava grubo obrađeno drvo i daske pomoću kojih ostvaruje raspored i organizaciju čistih likovnih elemenata od kojih element "ravnoteže i sistematičnog srednjivanja delova" (što je za Kandinskog estetski ideal) ključan za njen stvaralački postupak.

Dok gradi strogu geometrijsku formu slaganjem horizontalnih i vertikalnih dasaka različitih dimenzija čiji poredak uglavnom teži zlatnom preseku, u svakoj slici može se naslutiti i težnja za odstupanjem od te strogosti upotrebom zaobljenih i nepravilnih formi obojenih dasaka, što sa crno obojenom pozadinom sačinjava osoben likovni prostor u kome se artikuliše igra večitih suprotnosti: vidljivog i nevidljivog, otvorenog i zatvorenog, svetlog i tamnog.

Taj utisak pojačava upotrebu nijansi smeđe boje koje ističu dominantnu osobinu drveta, toplinu, ne narušavajući njegovu prirodnu strukturu. Preko tog bojenog segmenta slike dolazimo do njenog drugog, pikturalnog svojstva koje je postignuto "preobrazenjem podloge u površinu slike", jedinstvo predmetnosti i slikovitosti koje su uklopljeni u strukturi dela gde suvereno vladaju red i harmonija.

Zorica Lojpur Bogdanovski