U jednom privatnom stanu u Minhenu policija je pronašla oko 1.500 slika koje su u vreme nacističke Nemačke bile konfiskovane od vlasnka kao obrasci "degenerisanog" slikarstva i od tada do danas su smatrane za nestale. Vrednost kolekcije procenjuje se na milijardu evra, obzirom da ona sadrži i dela takvih velikana kao što su Pablo Pikaso, Anri Matis, Mark Šagal.
Gebels na izložbi degenerične umetnosti
Pored njih, među pronađenim slikama su i radovi predstavnika raznih pravaca modernizma kao što su Emil Nalde, Franc Mark, Maks Bekman, Paul Kle, Oskar Kokoška, Ernst Ludvig Kirhner i Maks Liberman. Pored "degeneresinih" slika, u kolleciji su nađeni i radovi Alberta Direra.
Oko 1.500 slika, dela, od nacista osuđenih kao "degenrisano" slikarstvo, decenijama je čamilo u teskobi mračnih i prljavih prostorija u minhenskom rejonu Švabing (Schwabinger Wohmumg). Stan sa ovim celokupnim umetničkim bogatstvom pripada 80-godišnjem Korneliusu Gurlitu (Cormelius Gurlitt) sinu nekada čuvenog art-dilera Hildebranda Gurlita (Hildebrand Gurlitt). Kako se ispostavilo, Gurlit je vlastima postao sumnjiv 2010. kad su jednom prilikom, dok se vraćao iz Švajcarske, carinske vlasti našle kod njega ogromnu sumu novca.
To je podstaklo policiju da izvrši pretres u Gurlitovom stanu 2011. godine i tom prilikom su pronađene sve te "degenerisane" slike koje su mu tada oduzete. Policija je sve dosad tu informaciju držala u tajnosti. Gurlit, koji se ni po čemu nije odlikovao da bi privukao pažnju javnosti, optužen je zbog izbegavanja plaćanja poreza. Pretpostavlja se da je on rasprodavao sliku po sliku iz te te bogate kolekcije i od toga dobro živeo.
Čim je informacija o Gurlitovom "zakopanom" blagu obelodanjena, počeli su da se javljaju potomci vlasnika kojima su nacisiti konfiskovali "degenersane" slike tražeći svoja prava.
Sve do danas se smatralo da su te slike uništene, pošto je Hildebrand Gurlit tvrdio da je kolekcija izgorela za vreme savezničkog bombradovanja Drezdena 1945. godine. Za vreme Trećeg Rajha Hildebrand Gurlit je bio uklonjen sa dužnosti direktora muzeja zbog svog delimičnog jevrejskog porekla ali to nije smetalo nacistima da mu i dalje prodaju slike modernih autora sa Zapada.
Posle Drugog svetskog rata on se hvalio kako je pomagao kolekcionarima Jevrejima da pobegnu iz nacističke Nemačke.
Branko Rakočević