NOVI SAD. Galerija "Most" predstavlja od 15. novembra 2013. crteže Bogdana Šuputa i Milivoja Nikolajevića iz kolekcije Đure Popovića. U kolekciji Đure Popovića nalaze se odabrana dela ove dvojice umetnika. Galerija "Most" se opredelila za ovu izložbu kako bi upotpunila niz svojih dosadašnjih izložbi posvećenih crtežu (Konjović, Šumanović, Zoran Petrović, Vozarević...) kao specifikumu i jedne od autentične zasebnosti u likovnoj umetnosti u Vojvodini.
Bogdan Šuput i Milivoj Nikolajević
Slikari Bogdan Šuput i Milivoj Nikolajević pripadaju jednoj specifičnoj generaciji srpskih umetnika koji su svoju stvaralačku avanturu započinjali tokom tridesetih godina XX veka. U toj predratnoj deceniji njihovi putevi su bili isprepletani – družili su se, školovali se na Kraljevskoj umetničkoj školi a potom i na tada formiranoj Akademiji likovnih umetnosti u Beogradu kod istih profesora (Beta Vukanović, Ljuba Ivanović, Ivana Radovića, Milana Milovanovića, Simeon Roksandić i dr).
Skoro istovremeno stupali su na tadašnju beogradsku umetničku scenu. Zajedno su boravili i usavršavali se u Parizu. Po povratku u Beograd deluju u Grupi Desetorica, osnovanoj 1938. godine (Danica Antić, Dušan Vlajić, Nikola Graovac, Bora Grujić, Jurica Ribar, Ljubica Cuca Sokić, Stojan Trumić, Aleksa Čelebonović, Milivoj Nikolajević, Bogdan Šuput)... Sudbina ih grubo rastavlja već na samom početku tragične drame Drugog svetskog rata: Šuput najpre zakratko dospeva u nemačko zarobljeništvo, a ubrzo po povratku u Novi Sad, početkom novembra 1941. godine, streljan je u raciji mađarskih fašista 23. januara 1942. godine.
U našoj istoriji umetnosti ova dva umetnika imaju svoje istaknuto mesto. Obojica su smatrani izuzetno talentovanim crtačima. Šuputu je još tokom školovanja profesor Ljuba Ivanović, jedan od najvećih crtača u nas, savetovao da se posveti isključivo crtežu i čak mu nudio mesto asistenta na Akademiji. Nikolajevića su još kao mladog umetnika cenili kao autentičnog umetnika crteža, a njegov kolega i savremenik Branko Kovačević je zapisao: "Kad bih htio tražiti usporedbu za Nikolajevićeve crteže, našao bih je u simbiozi Engra i Renoara ili još ranije Tiepola... Uvjeren sam da Nikolajevićevi crteži večernjeg akta imaju antologijsku vrednost, oni su i dokumenti jednog vremena. To je izuzetno važno koliko za nas toliko za povijest jedne slikarske škole, koja je dala velika imena naše umjetnosti i kulture."