BEOGRAD. Muzej savremene umetnosti u Beogradu predstavlja od 23. januara do 13. aprila 2014. izložbu "Dušan Jovanović Đukin" u Galeriji-legatu Milice Zorić i Rodoljuba Čolakovića. Biće predstavljeno četrdeset dela autora iz različitih perioda njegovog stvaralaštva: devetnaest skulptura (u kamenu, bronzi, gipsu i terakoti), jedanaest crteža, šest keramika i tri medaljona. Biće izložena i dela iz Narodnog muzeja u Beogradu i Muzeja grada Beograda.
Cvećarka (Devojka sa cvetom), 1936.
Dva pristupa, realistički i kubistički, obeležavaju Đukinov umetnički opus. Relističke figure i portrete Đukin je radio tokom celog svog umetničkog delovanja, a u poslednjem periodu njegovog stvaralaštva nastaju dela u duhu kubističkog, odnosno geometrijskog shvatanja oblika.
Izložbom se otvara i daje mogućnost ponovnog sagledavanja, preispitivanja i novog vrednovanja umetničkog opusa Đukina, do sada nepravedno zapostavljenog, koji je u domenu vajarstva nesumnjivo ostvario vrhunske umetničke domete. To potvrđuju dela na ovoj izložbi, pre svega skulpture iz zrelog perioda umetnikovog stvaralaštva Glava devojke (Devojka sa šiškama) iz 1932/33. godine i Cvećarka (Devojka sa cvetom) iz 1936. godine, kao i jedno delo iz ranog perioda Žensko poprsje (Devica) iz 1924. godine, kojima se Dušan Jovanović Đukin svrstava u sam vrh ne samo srpske, već i svetske moderne umetnosti.
Dušan Jovanović Đukin (1891 – 1945) je rođen i odrastao u imućnoj građanskoj porodici. Otac mu je bio dvorski fotograf, stric Paja Jovanović, a od svog dede Stevana Jovanovića, fotografa iz Vršca, koga su zvali Đuka, preuzeo je pseudonim.
Arhitekturu je studirao u Drezdenu, vajarstvo u Firenci, a nakon toga je studirao na Ecole des Beaux-Arts u Parizu. Od 1917 do 1927. godine boravio je u Parizu gde je učestvovao na „Izložbi jugoslovenskih umetnika“ 1919. godine. U Beogradu na Kolarčevom narodnom univerzitetu pokreće tečaj večernjeg akta 1927. godine, zajedno sa slikarom Mladenom Josićem. Nakon godinu dana ponovo odlazi u Pariz, da bi se u Beograd vratio nakon četiri godine. U Školi za primenjenu umetnost počinje da radi kao nastavnik. Nakon duge i teške bolesti umire u Beogradu 1945. godine.
Izlagao je na više grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu (Beogradu, Firenci i Parizu), ali za života nije imao ni jednu samostalnu izložbu. Bio je član umetničke grupe „Lada“. Iza sebe je ostavio svega tridesetak skulptura, manji broj crteža, keramika i medaljona. Zna se da je, kada nije bio zadovoljan ishodom, uništavao svoja dela. Bavio se i slikarstvom, ali od toga ništa nije sačuvano.