Jadranka Mišić Pejović neguje krajnje odmeren i profinjen stil svodeći likovne elemente na vizuelne simbole ili znake dajući im uzvišena, spiritualna značenja. U samom procesu stvaranja ističe raskoš slikarske fakture-kombinujući sa neverovatnom lakoćom različite materijale (platno, drvo, aluminijumsku foliju, najlon, paus papir...). Isovremeno veštim kombinovanjem plave, oker i crvene boje sa srebrnom i zlatnom gradi dvodimenzionalne vizuelne celine.Likovnu poetiku Jadranke Mišić Pejović sačinjavaju svedeni, često geometrizirani vizuelni simboli koji su poput ideograma raspoređeni po celoj površini platna, ili pak dominiraju u samom centru kompozicije.

U jednom delu njenog slikarskog opusa se pojavljuju otisci stopala kao lajt motiv koji se ponavlja u mirnom, statičnom ambijentu aludirajući na zarobljenost čoveka u prostorno-vremenskom okviru koji nemoćno tapka u mestu. Tokom vremena Jadranka Mišić Pejović menja motive, uvodi nove sadržaje i značenja tako da u najnovijem ciklusu dominira motiv drveta sa zlatnom ili srebrnom krošnjom od lovora kao simbolična spona između ovozemaljskog i nebeskog.

Izrazito promišljenim slikarskim postupcima sugeriše mistični trenutak levitacije stvarajući krajnje suptilan i produhovljen slikarski jezik. U metafizičkom prostoru lebde krugovi, trouglovi, krive ili prave linije, reljefne tačke... u zanimljivoj, ritmičkoj igri.

Posebnu ulogu imaju urezi ili zarezi raspoređeni po celoj površini slike, koji svetlucaju - zavisno od ugla gledanja - doprinoseći snažnijoj dinamici izraza.

U sučeljavanju materije i antimaterije, telesnog i bestelesnog, gradi vanvremenski, spiritualni ambijent ispunjen čudesnom, zaleđenom tišinom.

Oslanjajući se na tradicije našeg srednjovekovnog slikarstva i duhovnog nasleđa Vizantije Jadranka Mišić Pejović stvara osoben likovni izraz koji deluje prostorno i vremenski bezgranično.

Radmila Kostić