BEOGRAD. Muzej Zepter je ustanovio nagradu koja treba da doprinese valjanoj istorijizaciji stvaralačkog opusa umetnika koji nisu adekvatno valorizovani u srpskoj istoriografiji. Nagradu, koja nosi naziv "Stojan Ćelić - umetnik, teoretičar i kritičar, akademik" i koja će se dodeljivati svake druge godine, prvi je dobio slikar Bogoljub Boba Jovanović (1924).
Nepoznat do skora široj publici pa i stručnjacima, Bogoljub Jovanović je 1953. imao dve izuzetno zapažene izložbe u Beogradu. Od tada do 2006, kada mu je organizovana treća samostalna izložba u Beogradu, Jovanović živi u Parizu od 1953. do 1960. i Njujorku od 1960. do 1984. kada se, iako u međuvremenu povremeno dolazi gotovo tajanstveno i na kratko u Beograd, konačno nastanjuje u gradu njegovog rođenja. Ameriku ne zaboravlja i vraća joj se kad god je to moguće.
Iako danas samo nekako fragmentarno poznajemo Jovanovićevo delo, u pripremanju izložbe i monografije učinjen je veliki istraživački rad da bi se što više osvetlila malo zagonetna Bogoljubova ličnost kao i što više kompletiralo njegovo delo. To pokazuje izložba koja prati dodelu nagrade "Bogoljub Jovanović – Povratak bludnog sina" kao i monografija koja je za ovu priliku objavljena.
Koliko je i šta je sve uradio teško je u potpunosti rekonstruisati. Nestalo je ono što je stvarao u Parizu, mnogo toga što je u Njujorku uradio. Od slika (ulja na platnu) danas je vrlo malo pronađeno: dve apstraktne i nekoliko portreta. U većem broju su sačuvane "male slike na hartiji" ili "figurativni gvaševi i crteži malog formata" iz dva ciklusa: "Poslovice" i "Mađioničar" kao i dela rađenih mastilima u boji i voskom na papiru, nastalih u Americi. Malo toga je doneo u Beograd a puno ostavio u Njujorku. Iako je čitava serija tih radova nazvana jednostavno radovi na papiru i u Beogradu prvi put bila izložena u Galeriji Grafički kolektiv 2006. godine mi smo to imenovali radovima iz serije "Nešto lično" budući da se tu često, kako kaže Jovanović, javljaju prizori iz sopstevnog života i ličnih stavova.
Koliko je slikao? Još više je čini se crtao. Sačuvani su crteži u velikom broju na malim formatima hartije, često kancelarijskog papira. Koristio je olovku, ugljen, pero (tuš, bajc, mastilo), četku (lavirung, tempera) i obilno u nekim komadima vosak. Uradio je bezbroj autoportreta (olovkom, ugljenom, u boji), muških i ženskih portreta znanih i neznanih ličnosti, aktova u najrazličitijim položajima, pejzaža i veduta, značajnih zgrada, slobodnih kompozicija i dr. Mnoge je crteže datovao, na nekima pisao i mesto nastanka. Svi su oni iz vremena pre Bogoljubovog odlaska u Pariz. Tek poneki su doneti iz Amerike.