Zbirka strane umetnosti, Novi Sad. Februar - mart 2007. Salon Narodnog muzeja, Zrenjanin. April - maj 2008.Ova dela su prekrasna i dragocena ostvarenja jedne izuzetne i svestrane umetničke ličnosti raskošnog sjaja, koja je poput meteora zasjala na nebu naše umetnosti darujući joj jedan svet njoj dotle nepoznat: svet tajanstvenih snoviđenja i fantazmagorija, treperavih slutnji i strepnji, pretočenih u jezik slikarstva i poezije.
Arhitekta sna i sanjarenja
Jelica Milojković,
muzejski savetnik
Jedinstveno umetničko delo Milene Pavlović Barilli, ličnosti bez presedana u našoj modernoj umetnosti, arhitekti sna i sanjarenja koja je u svom raskošnom umetničkom opusu neprestano hodala po tananoj niti snoviđenja, Fondacija Milenin dom - Galerija Milene Pavlović Barilli u saradnji sa Muzejom Grada Novog Sada treći put u rasponu od 20 godina predstavlja likovnoj publici i javnosti glavnog grada Vojvodine.
Milenine slike, koje slave ljubav i antičku mitologiju, čiju ikonografiju ispunjavaju likovi zaklonjeni velovima, trakama, lepezema i dimom, maskama i rukama, potom putena tela nimfi i venera (čiji su likovi njeni autoportreti), osnov su njene pesničke enigme; ali i obrnuto: neprestano zamišljena nad večitim temama života i smrti, svoje stihove Milena kazuje nadrealističkim jezikom i zbog toga su oni ključ, svojevrsna šifra njenih brojnih enigmatskih kompozicija.
Milena je pesnik slikarstva čija ikonografija otkriva svo bogatstvo njenog duha, neugasivu žeđ za životom, nežnošću, sigurnošću, ali i strepnje i strahove pred neizvesnošću, pred nečim sudbinski neodređenim. Usred Pariza, Rima, Njujorka, Milena gradi svoje jedinstveno umetničko delo, čija nesvakidašnja imaginacija svoje uporište ima ne samo u antičkim legendama i mitologiji, već i u basnama, mitovima i paganskim predanjima.
U pokušaju da sagledamo smisao Milenine duhovne avanture, da otkrijemo svet Milenine mašte i snova u čijem opusu živa igra simbola spaja razdvojene elemente, povezuje nebo i zemlju, predmete i duh, prirodu i kulturu, zbilju i san, svesno i nesvesno, logično je krenuti od 1930. godine. Naime, posle diplomiranja na Kraljevskoj umetničkoj školi u Beogradu 1926. godine, kratkog akademskog školovanja u Minhenu (1927-1928) i prvog samostalnog predstavljanja našoj likovnoj publici u Beogradu (1928), Milena je napustila Jugoslaviju i svoju umetničku karijeru nastavila na Zapadu.
Naporan rad u traženju sopstvenog glasa i identiteta Milena otpočinje u Španiji i odmah potom nastavlja u Londonu u kome je nastao veći broj akvarela i briljantnih pastela, kao i nekoliko tempera bledih tonova i tamnog grafizma koje je Milena februara 1931. godine izložila u londonskoj Bloomsbury Gallery.
Magično i onostrano, naslućeno na londonskoj izložbi nastaviće da traje i produbljuje se u delima izloženim aprila 1932. godine u pariskoj galeriji Jeune Europe, definitivno će se uobličiti tokom narednih meseci u Italiji, da bi oktobra iste godine, otvarajući rimsku umetničku sezonu, Milenina izložba u Galleria d’Arte di Roma bila ocenjena kao događaj koji je usijao pera najuglednijih likovnih kritičara gradova na Tibru i Seni i doprineo da njeno ime odjednom uzleti i rasprši se po evropskim novinama.
Gradeći odlučno svoj potpuno definisani izraz Milena se u ovom periodu definitivno oslobodila svega što bi moglo da izazove čak i asocijaciju na školu i njene šablone, upuštajući se hrabro u sudare fantastičnog i realnog u jednom svetu ispunjenom arhitektonskim elementima, pramenovima magle, titrajima vode, svetu internacionalnog načina izražavanja „prevučenog jednim pikasovskim stilom“.
Posle briljantnih uspeha u Evropi Milena 18. avgusta 1939. godine napušta Stari kontinent i brodom kreće iz Avra za SAD. Svoju umetničku karijeru nastavlja u Americi, gde veoma brzo stiče izuzetnu afirmaciju. Njene izložbe u Njujorku i Vašingtonu zaokupljaju pažnju istaknutih američkih kritičara i galerista koji o njenoj umetnosti govore kao o ogromnom polju uspomena i prefinjene usamljenosti, prožete beskrajnom nostalgijom i arhitekturom sanjarenja.
Uporedo sa radom na čistoj umetnosti, Milena je u Njujorku ostvarila i uspešnu saradnju sa mnogim modnim žurnalima u koje je unela atmosferu rane italijanske renesanse, zbog čega je ubrajana u red umetnika koji su dali značajan doprinos vizuelnoj privlačnosti američkih modnih časopisa.
Milenin životni i umetnički put prekinuo je iznenadni srčani udar 6. marta 1945. godine. Vest o Mileninoj smrti objavili su najtiražniji američki listovi, New York Times i Herald Tribune.
Po završetku rata, avgusta 1947. godine, Milenin muž, Robert Astor Gosselin, je urnu sa Mileninim pepelom preneo u Rim, gde je 5. avgusta 1949. godine pohranjena na Cimitero acattolico degli stranieri, groblju stranih umetnika,u kompleksu parka Testaccio u Rimu, gde su kasnije sahranjeni i Milenini roditelji, Bruno (1952) i Danica (1965).
Milenine slike, koje slave ljubav i antičku mitologiju, čiju ikonografiju ispunjavaju likovi zaklonjeni velovima, trakama, lepezema i dimom, maskama i rukama, potom putena tela nimfi i venera (čiji su likovi njeni autoportreti), osnov su njene pesničke enigme; ali i obrnuto: neprestano zamišljena nad večitim temama života i smrti, svoje stihove Milena kazuje nadrealističkim jezikom i zbog toga su oni ključ, svojevrsna šifra njenih brojnih enigmatskih kompozicija.
Milena je pesnik slikarstva čija ikonografija otkriva svo bogatstvo njenog duha, neugasivu žeđ za životom, nežnošću, sigurnošću, ali i strepnje i strahove pred neizvesnošću, pred nečim sudbinski neodređenim. Usred Pariza, Rima, Njujorka, Milena gradi svoje jedinstveno umetničko delo, čija nesvakidašnja imaginacija svoje uporište ima ne samo u antičkim legendama i mitologiji, već i u basnama, mitovima i paganskim predanjima.
U pokušaju da sagledamo smisao Milenine duhovne avanture, da otkrijemo svet Milenine mašte i snova u čijem opusu živa igra simbola spaja razdvojene elemente, povezuje nebo i zemlju, predmete i duh, prirodu i kulturu, zbilju i san, svesno i nesvesno, logično je krenuti od 1930. godine. Naime, posle diplomiranja na Kraljevskoj umetničkoj školi u Beogradu 1926. godine, kratkog akademskog školovanja u Minhenu (1927-1928) i prvog samostalnog predstavljanja našoj likovnoj publici u Beogradu (1928), Milena je napustila Jugoslaviju i svoju umetničku karijeru nastavila na Zapadu.
Naporan rad u traženju sopstvenog glasa i identiteta Milena otpočinje u Španiji i odmah potom nastavlja u Londonu u kome je nastao veći broj akvarela i briljantnih pastela, kao i nekoliko tempera bledih tonova i tamnog grafizma koje je Milena februara 1931. godine izložila u londonskoj Bloomsbury Gallery.
Magično i onostrano, naslućeno na londonskoj izložbi nastaviće da traje i produbljuje se u delima izloženim aprila 1932. godine u pariskoj galeriji Jeune Europe, definitivno će se uobličiti tokom narednih meseci u Italiji, da bi oktobra iste godine, otvarajući rimsku umetničku sezonu, Milenina izložba u Galleria d’Arte di Roma bila ocenjena kao događaj koji je usijao pera najuglednijih likovnih kritičara gradova na Tibru i Seni i doprineo da njeno ime odjednom uzleti i rasprši se po evropskim novinama.
Gradeći odlučno svoj potpuno definisani izraz Milena se u ovom periodu definitivno oslobodila svega što bi moglo da izazove čak i asocijaciju na školu i njene šablone, upuštajući se hrabro u sudare fantastičnog i realnog u jednom svetu ispunjenom arhitektonskim elementima, pramenovima magle, titrajima vode, svetu internacionalnog načina izražavanja „prevučenog jednim pikasovskim stilom“.
Posle briljantnih uspeha u Evropi Milena 18. avgusta 1939. godine napušta Stari kontinent i brodom kreće iz Avra za SAD. Svoju umetničku karijeru nastavlja u Americi, gde veoma brzo stiče izuzetnu afirmaciju. Njene izložbe u Njujorku i Vašingtonu zaokupljaju pažnju istaknutih američkih kritičara i galerista koji o njenoj umetnosti govore kao o ogromnom polju uspomena i prefinjene usamljenosti, prožete beskrajnom nostalgijom i arhitekturom sanjarenja.
Uporedo sa radom na čistoj umetnosti, Milena je u Njujorku ostvarila i uspešnu saradnju sa mnogim modnim žurnalima u koje je unela atmosferu rane italijanske renesanse, zbog čega je ubrajana u red umetnika koji su dali značajan doprinos vizuelnoj privlačnosti američkih modnih časopisa.
Milenin životni i umetnički put prekinuo je iznenadni srčani udar 6. marta 1945. godine. Vest o Mileninoj smrti objavili su najtiražniji američki listovi, New York Times i Herald Tribune.
Po završetku rata, avgusta 1947. godine, Milenin muž, Robert Astor Gosselin, je urnu sa Mileninim pepelom preneo u Rim, gde je 5. avgusta 1949. godine pohranjena na Cimitero acattolico degli stranieri, groblju stranih umetnika,u kompleksu parka Testaccio u Rimu, gde su kasnije sahranjeni i Milenini roditelji, Bruno (1952) i Danica (1965).
Izložbom Milene Pavlović Barilli likovnoj publici Novog Sada predstavili smo jedan mali, no izuzetno značajan deo nacionalne kulturne baštine čiji značaj prevazilazi granice Srbije.
Ova dela su prekrasna i dragocena ostvarenja jedne izuzetne i svestrane umetničke ličnosti raskošnog sjaja, koja je poput meteora zasjala na nebu naše umetnosti darujući joj jedan svet njoj dotle nepoznat: svet tajanstvenih snoviđenja i fantazmagorija, treperavih slutnji i strepnji, pretočenih u jezik slikarstva i poezije.
Ova dela su prekrasna i dragocena ostvarenja jedne izuzetne i svestrane umetničke ličnosti raskošnog sjaja, koja je poput meteora zasjala na nebu naše umetnosti darujući joj jedan svet njoj dotle nepoznat: svet tajanstvenih snoviđenja i fantazmagorija, treperavih slutnji i strepnji, pretočenih u jezik slikarstva i poezije.
Milena Pavlović Barili, slikar i pesnik, rođena je u Požarevcu 5. novembra (23. oktobra po starom kalendaru) 1909. godine kao jedino dete u braku Požarevljanke, Danice Pavlović i italijanskog kompozitora, muzičkog kritičara, pesnika i putopisca, Bruna Barilija. Slikarsko obrazovanje dobila je najpre u beogradskoj Umetničkoj školi (1922 - 1926), a kasnije studije slikarstva nastavila u Minhenu, na Blocherer Bosshardt, Knirr Schule i Akademie der bildenden Kunste (1926 - 1928).
Najznačajniji deo Mileninog umetničkog opusa nastao je van granica Jugoslavije, odakle je Milena otišla u rano proleće 1930. godine. Skoro čitavu jednu deceniju ona je svojim životom i radom bila vezana za zapadnoevropske umetničke metropole, London, Pariz i Rim, gde se družila i izlagala sa najistaknutijim predstavnicima evropske umetničke avangarde.
U samo predvečerje izbijanja II svetskog rata, avgusta 1939. godine, Milena je otputovala za Njujork, gde je ostala sve do svoje smrti.
Pored rada na čistoj umetnosti, Milena je u SAD bila angažovana i na komercijalnom dizajnu, pre svega kao ilustrator najuglednijih američkih modnih žurnala i časopisa za uređenje enterijera i eksterijera (Vogue, Town & Country, Sharm, Glamour, Harper's Bazzar). Sarađivala je i sa kompozitorom Đan Karlom Menotijem, za čiji je balet Sebastian radila kostime (1944).
Preminula je u Njujorku 6. marta 1945. godine. Po završetku rata, avgusta 1947. godine, Milenin muž Robert Astor Gosselin je urnu sa Mileninim pepelom preneo u Rim gde je 5. avgusta 1949. godine pohranjena na groblju stranih umetnika u kompleksu parka u Rimu, gde su kasnije sahranjeni i Milenini roditelji, Bruno (1952) i Danica (1965).
Magično i onostrano, naslućeno na londonskoj izložbi nastaviće da traje i produbljuje se u delima izloženim aprila 1932. godine u pariskoj galeriji definitivno će se uobličiti tokom narednih meseci u Italiji, da bi oktobra iste godine, otvarajući rimsku umetničku sezonu, Milenina izložba u bila ocenjena kao događaj koji je usijao pera najuglednijih likovnih kritičara gradova na Tibru i Seni i doprineo da njeno ime odjednom uzleti i rasprši se po evropskim novinama.
Najznačajniji deo Mileninog umetničkog opusa nastao je van granica Jugoslavije, odakle je Milena otišla u rano proleće 1930. godine. Skoro čitavu jednu deceniju ona je svojim životom i radom bila vezana za zapadnoevropske umetničke metropole, London, Pariz i Rim, gde se družila i izlagala sa najistaknutijim predstavnicima evropske umetničke avangarde.
U samo predvečerje izbijanja II svetskog rata, avgusta 1939. godine, Milena je otputovala za Njujork, gde je ostala sve do svoje smrti.
Pored rada na čistoj umetnosti, Milena je u SAD bila angažovana i na komercijalnom dizajnu, pre svega kao ilustrator najuglednijih američkih modnih žurnala i časopisa za uređenje enterijera i eksterijera (Vogue, Town & Country, Sharm, Glamour, Harper's Bazzar). Sarađivala je i sa kompozitorom Đan Karlom Menotijem, za čiji je balet Sebastian radila kostime (1944).
Preminula je u Njujorku 6. marta 1945. godine. Po završetku rata, avgusta 1947. godine, Milenin muž Robert Astor Gosselin je urnu sa Mileninim pepelom preneo u Rim gde je 5. avgusta 1949. godine pohranjena na groblju stranih umetnika u kompleksu parka u Rimu, gde su kasnije sahranjeni i Milenini roditelji, Bruno (1952) i Danica (1965).
Magično i onostrano, naslućeno na londonskoj izložbi nastaviće da traje i produbljuje se u delima izloženim aprila 1932. godine u pariskoj galeriji definitivno će se uobličiti tokom narednih meseci u Italiji, da bi oktobra iste godine, otvarajući rimsku umetničku sezonu, Milenina izložba u bila ocenjena kao događaj koji je usijao pera najuglednijih likovnih kritičara gradova na Tibru i Seni i doprineo da njeno ime odjednom uzleti i rasprši se po evropskim novinama.