U dosadašnjem slikarskom opusu Mirjane Krstevske egzistira nekoliko tematsko – stilskih celina od kojih je sasvim sigurno najobimnija i najrazuđenija celina posvećena prirodi odnosno pejzažu. Doživljavajući prirodu sa aspekta jedinstvenosti, lepote, snage, ali i tajanstvenosti i misterioznosti, umetnica je u likovnoj interpretaciji različitih scena iz prirode prepoznala elemente za indirektnu vizuelizaciju sopstvenih emotivnih i intelektualnih kodova.

Dugogodišnje slikarsko "druženje" Mirjane Krstevske sa prirodom rezultiralo je neminovno i menama samog likovnog pristupa i izbora motiva. Od slika poetično-lirske atmosfere pejzaža sa visokim, raskošnim krošnjama drveća i mirnom površinom reke iz devedesetih godina (ciklus "Predeli"), preko prikaza neba, likovno rešenih na magičnoj granici između asocijacije i apstrakcije (ciklus "Nebo nad Beogradom") umetnica polednjih godina, misaono podstaknuta pitanjem sudbine i ugroženosti planete na kojoj živimo, stvara i razvija jedinstven ciklus "Zemlja".

Ovaj ciklus uljanih slika i pastela posebne je ikonografije i počiva na vizijama pejzaža svih pet kontitenata viđenih sa nebeskih visina. Opredeljujući se za ovakav koncept, stvarajući dela koja su vizuelno nalik satelitskim snimcima, Mirjana Krstevska slika prizore koji počinju i završavaju izvan granica platna, nadovezuju se jedan na drugi a mogu se doživeti i tumačiti kao jedinstven poliptih odnosno svojevrsna likovna saga o uzročno-posledičnim kosmičkim vezama, konkretno u ovom slučaju - saga o sadejstvu i dinamici odnosa između zemlje i neba. Reljefna konfiguracija planete Zemlje oličena u vrletnim planinskim masivima, pustinjskim poljima ili krševitim liticama na delima Mirjane Krstevske, nazire se ispod mreže slobodno formiranih oblika i prerasta u prizor tajanstvene gotovo metafizičke atmosfere široke skale osećajnosti od pritajene uzvišenosti do dramatične uznemirenosti.

Pristup motivu nije egzaktan i realističan. Umetnica ne teži detaljnom opisu već neposrednom, sublimiranom likovnom transponovanju umetničkog polazišta, što ova dela dovodi u prostore sugestivne asocijativnosti. Želja da se dosegne onaj suštinski sadržaj prizora, čini da se umetnica ne odriče u potpunosti živog tkiva konkretnog oblika već samo varira odnos prema motivu: od čvršće veze (prepoznatljive u segmentima sa dočaranim voluminoznim, taktilnim vrednostima i naglašenijim crtežom) do smelije - oličene u slobodnim oblicima čije se opažajne vrednosti tek naslućuju.

Ovaj ciklus slika Mirjane Krstevske ekspresionistički je negovan a boja, svetlost i gest njegovi su postulati. Razvijajući sam likovni iskaz po principu vešto sprovedenih suprotnosti (smena toplih i hladnih boja, pastuoznih i sfumato hromatskih partija, preciznog konturnog crteža i mreže slobodnih gestualnih poteza) uz suptilan i govoto urođen osećaj za koloritne modulacije i dočaravanje svetlosnih prodora, umetnica stvara dela puna dinamike i dramatičnog naboja što je u potpunom sadejstvu sa početnim podsticajem, odnosno tematskim kontekstom ciklusa, kao upozorenjem ili ličnim apelom da se odnos čoveka prema prirodi i vlastitoj planeti mora brzo i drastično promeniti jer nas u protivnom čeka katastofičan epilog.

Ciklus Zemlja Mirjane Krstevske jasno potvrđuje iskreno proživljen osećaj za likovno izražavanje koje nosi emocionalan poriv i posebne impulse individualnog komuniciranja sa savremenim svetom i njegovim globalnim karakteristikama.

Milica Todorović