NOVI SAD. Likovni salon Kulturnog centra Novog Sada predstavlja od 26. septembra do 10. oktobra 2016. multimedijalnu izložba umetnice Ljiljane Bursać (1946, Kragujevac). Studirala je na Likovnoj akademiji u Beču, Austrija, a usavršavala se i studijski boravila u SAD, Nemačkoj, Francuskoj, Siriji i Izraelu. Dobitnik je više nagrada i priznanja za svoj umetnički rad.
Izložba obuhvata nekoliko segmenata. Prvi čini modifikovani reprint – "artist's book in progress", digitalizovane retke srednjevekovne rukopisne i štampane knjige, tekstovi i dokumenta, dnevna štampa i blogovi iz oblasti filozofije, nauke, istorije, religije, muzike, u formi knjige – objekta ili u vidu prostorne instalacije promenljivih dimenzija. Knjige, sveske i listovi rađeni su na paus papiru formata A4 uz ručnu doradu, upotrebom pigmenata zlata i srebra, korišćenjem valjka i pečata. Pojedini radovi "spakovani" su u kliritne korice i kutije.
Drugi segment sadrži crteže na paus papiru različitih dimenzija u formi zidnih instalacija, apstraktne kaligrafije i pisma – "asemic writing", upotrebom različitih pigmenata zlata, srebra, sedefa, grafita, tuša i akrilika rađenih različitim alatima.
Treći segment čini ambijetalna – interaktivna postavka čitaonica digitalnih prostora dostupna posetiocima-konzumentima reprintovanog materijala.
Četvrti segment čini video rad – "as slow as possible".
Peti segment čini akcija – ručno reprodukovanje, na grafo foliji, srednjevekovne štampane knjige, koju će umetnica Ljiljana Bursać započeti na otvaranju izložbe u Galeriji 73 u Beogradu.
Na izložbi umetnica uključuje i rad gosta-saradnika, likovnog umetnika Dejana S. Bogojevića i muzičara Marka Milivojevića.
Prethodne dve izložbe iz ciklusa "Logos" Ljiljana Bursać priredila je u Galeriji Centar u Podgorici 2013, i u "Janco Dada Museum u Ein Hod" Izrael 2015-2016.
U kaligrafiji, kao i u mnogim umetničkim zanatima, ritmička repetitivnost paterna je najznačajnija odlika. Ljiljana Bursać transponovala je takav pristup u dva nova rada. Prvo delo se sastoji iz samo dva elementa: paterna ruže i slova u stilu Bauhausa, a njihovom alternacijom i repetitivnošću umetnica je stvorila vrlo kompleksno delo. Paterni ružinog cveta, naizgled identični, rađeni su po istoj shemi, ali slobodnom rukom, te je svaki od njih delo za sebe. Ipak, repetitivnost je sastavni deo njihovog kreativnog procesa, za koji umetnica prolazi kroz više pripremnih faza. Kako bi elementi bili naizgled identični, oni se moraju izvoditi po šablonu koji zahteva uvek isti pokret, udisaj i izdisaj. Tako je sȃm "čin stvaranja postao umetničko delo po sebi", istovremeno i pomenuti molitveni, meditativni proces, odnosno stanje duha.