ZRENJANIN. U Salonu Narodnog muzeja Zrenjanin, od 19. oktobra do 10. decembra 2016. godine, biće otvorena izložba Gradskog muzeja Subotica pod nazivom "Dela bečkih baroknih majstora u Vojvodini". Autor izložbe je dr Žužana Korhec Pap, slikar restaurator subotičkog Muzeja.
Povratak iz Egipta
Prva generacija bečkih baroknih majstora dolazi do izražaja početkom 18. veka. Njihova umetnost se razvija pod uticajem italijanskih i holandskih slikara, a od osnivanja Bečke akademije (1692-1714. i od 1726. do danas) pronalazi sopstveni put izražaja. Na izložbi možemo sresti najveća imena bečkog baroknog slikarstva: Martina Altomontea, Petera Štrudela, Paula Trogera, Feliksa Iva Lajhera, Kremsera Šmita i Huberta Maurera.
Slike sakralne tematike koje su prikazane na ovoj izložbi su prvenstveno vlasništvo rimokatoličke crkve, ali ima i dela iz zbirki muzeja.
Izložba predstavlja ukupno 18 slika visokog umetničkog kvaliteta koje su deo našeg zajedničkog evropskog nasleđa. Među njima su i četiri dela u vlasništvu Narodnog muzeja Zrenjanin: "Sveta Ana", "Oplakivanje Hrista", "Povratak iz Egipta" i "Mučenje svetog Erazma", kao i slike u vlasništvu Župne crkve u Ečki, rad Feliksa Iva Lajhera.
Nastanak baroka (Wikipedia). Osnovne karakteristike baroka se već nalaze u renesansnoj umetnosti Evrope jer je on proširenje i završetak ovog umetničkog pokreta i shvatanja i njenih tendencija. U određenom smislu on je negacija renesanse jer u sebi sadrži komponentu koja proizlazi iz srednjovekovnog hrišćanstva. Ova komponenta se naročito pokazala posle Tridentskog koncila u kome se rešavao problem reformacije. Renesansa je počela da se iscrpljuje i oko 1520. godine nastaje manirizam koji je bio groteskan i bavio se optičkim iluzijama. Nastankom baroka ovaj stav je prevaziđen i prenebregnut. Formulisane su jasne i razumljive misli i program na preporod hrišćanstva i zbog toga se često govori o katoličkoj reformaciji. Jasno formulisani ciljevi su stvorili relativno koncizan jezik koji je nazvan barok. Najznačajniji predstavnik umetničkog pravca od renesanse prelaza ka manirizmu i baroku je neosporno Mikelanđelo Buonaroti.
Slikarstvo baroka (Wikipedia). U baroknom slikarstvu su karakteristične jake boje, snažni svetlosni kontrasti i iluzija dubokog prostora koja se dobija primenom radikalnih perspektivnih rešenja. Tematski preovlađuju sakralne i mitološke kompozicije u kojim se prepliću religiozno patetični zanos i senzualnost nagih aktova. Pejzaži i mrtve prirode postaju samostalne slikarske teme, a u nekim se grafikama postiže savršenstvo likovnog izraza.