BEOGRAD. Muzej savremene umetnosti u Beogradu predstavlja od 4. novembra do 19. decembra 2016. u Galeriji-legatu Milice Zorić i Rodoljuba Čolakovića izložbu Đorđa Andrejevića Kuna "¡No pasarán!", koja obuhvata socijalno-angažovani period stvaralaštva tog umetnika, čije ime predstavlja sinonim za umetnost socijalnih tendencija levičarske orijentacije u Srbiji i Jugoslaviji.
Đorđe Andrejević Kun, No Pasaran (1948)
Predstavljena dela koja stilski, tematski i ideološki pripadaju socijalnom, borbenom i socijalističkom realizmu: slike, grafike i crteži, nastali su tokom druge faze stvaralaštva koja kod Kuna počinje sredinom tridesetih i traje sve do pedesetih godina 20. veka. Ova dela prikazuju koliko je umetnik pročistio svoj likovni izraz od prvostečenih znanja i iskustava u Umetničkoj školi, tragajući za novom formom koja će najadekvatnije nositi socijalnu poruku i eliminisati artističke i individualističke sadržaje građanskog slikarstva njegove prve faze. Kao socijalno angažovani umetnik, kroz svoje stvaralaštvo je prezentovao jasan stav da umetnost mora da bude odraz stvarnosti i realnog života, koja više ne služi hedonizmu građanske klase, već borbi progresivnih levo orijentisanih snaga. Umetnost socijalnog i borbenog, a potom i socijalističkog realizma, ne stoji pasivno prema životu već hoće da utiče na njega i da ga menja. Umetnička praksa morala je da bude u društvenoj funkciji i usmerena ka temama preko kojih se najefektnije mogao izraziti revolucionarni program i političke ideje levičarskih tendencija.
Svoj društveno-umetnički agažman počeo je kroz delovanje u grupi Život (1934-1940), Nezavisni (1937) i Udruženje likovnih umetnika, gradeći životni put umetnika za koga su umetnost i revolucionarna borba bili jednako bitni. Prve značajne radove socijalno-angažovane koncepcije realizovao je u mediju grafike, videći u njoj moćno izražajno sredstvo umetnosti socijalnih tendencija, zbog jeftine izrade i mogućnosti multiplikovanja a samim tim i lakog širenja levičarskih ideja i podizanja svesti u borbi za ljudska prava i slobode kod široke populacije. U tom duhu realizovao je četiri mape grafika Krvavo zlato (1937), Za slobodu (1939), 20 crteža i Partizani (1946) i manji broj slika iz međuratnog perioda: Kujina br. 4 (1936), Majka (1937), U ćeliji (1939/40), U zatvoru (1940).
Tokom NOB-a i posle Drugog svetskog rata Komunistička partija je pred umetnike postavila nove zadatke tražeći od njih da u kritičkim trenucima, prvo borbe a zatim i obnove i izgradnje nove socijalističke države, svoju umetnost stave u službu opštih društvenih ciljeva. Taj zadatak za Đorđa Andrejevića Kuna je bio samo potvrda ispravnosti ubeđenja, iskreno prihvaćenih još u međuratnom razdoblju, i dalji podsticaj za nastavak puta i usvojenih načela novog društvenog uređenja. U posleratnom periodu ove ideje najbolje će realizovati u kapitalnim delima: Mrtva priroda sa mašinkom (1945), Kolona (1946), Svedoci užasa (1948), No pasaran (1948), Streljanje (oko 1948.), Za mir, hleb i slobodu – 14. decembar (1950), Izgradnja (1951).
Đorđe Andrejević Kun je bio najdosledniji predstavnik socijalno-angažovane umetnosti u Srbiji i Jugoslaviji, kroz koju je realistički, u obliku neposredne naracije, dao bogatu likovno-umetničku dokumentaciju borbe za ljudska prava kao i revolucionarnih događaja vremena u kome je živeo.
Na izložbi će biti predstavljena dela iz kolekcija Muzeja savremene umetnosti, Muzeja istorije Jugoslavije, Uprаve zа zајеdničkе pоslоvе rеpubličkih оrgаnа - Palata Srbija i Ministarstva spoljnih poslova Rebublike Srbije.
Muzej savremene umetnosti se zahvaljuje Redakciji školskog programa Radio-televizije Srbije na ustupljenom arhivskom materijalu.