Mali likovni salon, Novi Sad. Februar - mart 2007.Ove slike-crteži poseduju konačnu spoznaju duhovnosti i slobode likovne misli. I zbog toga su radovi iz ovog, poslednjeg umetnikovog ciklusa, logični kreščendo njegovog shvatanja linije i crteža, slike i slikarstva; kreščendo u kojem je vidljiva jedna zasebna poetika, jedan specifičan i sasvim personalni linijski trag...
U srpskoj umetnosti Cvetko Lainović će biti zapamćen kao slikar belog prostranstva i kao crtač krhkih crnih linijskih tvorevina. Na jedan minimalistički način Lainović je sa svega nekoliko linijskih tragova uspevao da ostvari izuzetne emocionalne izlive. Senzibilnosti njegovog crtačkog dara se moglo verovati - on nikada nije težio larpurlartističkoj egzibiciji. Linija Cvetka Lainovića je dominirala belinom - ona je jedino sredstvo iskaza, povučena je rukom umetnika ali i rukom umetnikove sudbine; ona je u svojoj elegantnoj tromosti, poput kardiogramskog zapisa registrovala titraje njegovog srca i objavljivala njegova ekspresivna stanja...
U radovima nastalim na samom kraju umetnikovog opusa, Lainović je, sasvim neočekivano, osetio potrebu za bojom. Boja se eruptivno, u masivnim izlivima, pojavila na njegovim slikama. Crvena, duboko plava, umbra, zelena, žuta - spontano i sasvim slobodno »prosipaju« se po belini platna. Nanesena gestualno, u širokim flekama, materijalizovana u svoj svojoj fizičkosti i egzistencijalnosti, boja je prekrila centralni deo slike, ostavljajući reskoj belini marginalnu poziciju. Po sistemu rošarovih fleka, u tim bojenim namazima, Lainović je prepoznavao utočište za svoje crtane figure i predmete...
Zagušeni i od intenzivne boje »teški« asocijativni predeli nametnuli su se kao svojevrsni mizanscen u kojem je Lainović smeštao svoje figure, ili je u tek prepoznati pejzažni prostor smeštao konture čudesne krhke arhitekture... Te crteže Lainović je nacrtao tako što je, oštricom, prodirao kroz slojeve boje sve do beline podloge. Takva linija ima izuzetno dejstvo. Njena belina deluje resko, jasno, iskopana je iz »utrobe« slike, iznađena je u samoj pikturalnoj strukturi da bi pokazala jedan zaseban svet zrelog umetnika...
Neki od ovih "izgrebanih" linijskih zapisa, zbog svoje lapidarnosti i zbog "zrele" kolorističke atmosfere u kojoj egzistiraju, vizuelno i duhovno veoma su bliski preistorijskim pećinskim crtežima. U njima ima sugestivnog vitalizma i specifične egzistencijalističke profilozofiranosti. Takođe, poput Milana Konjovića koji se pred kraj života bavio religijskim temama i prizivanjem vizantijske ikonografije, i u slikama-crtežima Cvetka Lainovića se pojavljuju univerzalne sakralne teme (Hrist, Bogorodica sa detetom) i motivi crkvene arhitekture... To spoznavanja praiskona je, očito, primereno kraju, trenucima kada se kod istinskih stvaralaca celokupno iskustvo sublimiše u jezgrovitim iskazima. Zbog toga ove slike-crteži Cvetka Lainovića poseduju tu konačnu spoznaju duhovnosti i slobode likovne misli. I zbog toga su radovi iz ovog, poslednjeg umetnikovog ciklusa, logični kreščendo njegovog shvatanja linije i crteža, slike i slikarstva; kreščendo u kojem je vidljiva jedna zasebna poetika, jedan specifičan i sasvim personalni "izgrebeni" linijski trag kakav je za sobom ostavio slikar i umetnik Cvetko Lainović.
Sava Stepanov
Cvetko Lainović (Podgorica, 1931- Beograd, 2006). Osnovnu i srednju školu završio u Podgorici. Slikarstvo studirao u Ljubljani i Zagrebu, gde je diplomirao na Akademiji likovnih umetnosti 1974. godine. 1967. godine diplomirao je matematiku na Pedagoškoj akademiji u Nikšiću. Bio je član ULUCG-a od 1956. godine i ULUS-a od 1970. godine. Dobio je brojne nagrade i priznanja.
Pored velikog broja grupnih izložbi, imao je preko 70 samostalnih izložbi u: Njujorku, Parizu, Rimu, Štokholmu, Ženevi, Amsterdamu, Briselu, Kairu, Vašingtonu, Palermu, Firenci, Rabatu, Moskvi, Podgorici, Cetinju, Beogradu, Zagrebu, Novom Sadu, Budvi, Rijeci, Kotoru, Svetom Stefanu, Herceg Novom, Baru, Valjevu, Vršcu, Beloj Crkvi, Smederevskoj Palanci, Kragujevcu, Aleksincu, Prokuplju, Subotici, Kopaoniku, Lazarevcu, Pljevlji, Kolašinu...
Cvetko Lainović (Podgorica, 1931- Beograd, 2006). Osnovnu i srednju školu završio u Podgorici. Slikarstvo studirao u Ljubljani i Zagrebu, gde je diplomirao na Akademiji likovnih umetnosti 1974. godine. 1967. godine diplomirao je matematiku na Pedagoškoj akademiji u Nikšiću. Bio je član ULUCG-a od 1956. godine i ULUS-a od 1970. godine. Dobio je brojne nagrade i priznanja.
Pored velikog broja grupnih izložbi, imao je preko 70 samostalnih izložbi u: Njujorku, Parizu, Rimu, Štokholmu, Ženevi, Amsterdamu, Briselu, Kairu, Vašingtonu, Palermu, Firenci, Rabatu, Moskvi, Podgorici, Cetinju, Beogradu, Zagrebu, Novom Sadu, Budvi, Rijeci, Kotoru, Svetom Stefanu, Herceg Novom, Baru, Valjevu, Vršcu, Beloj Crkvi, Smederevskoj Palanci, Kragujevcu, Aleksincu, Prokuplju, Subotici, Kopaoniku, Lazarevcu, Pljevlji, Kolašinu...