BEOGRAD. Salon Muzeja savremene umetnosti predstavlja od 19. januara do 19. marta 2018. izložbu Irene Kelečević (1975). Diplomirala je i magistrirala na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu, gde trenutno završava doktorske studije. U svom radu istražuje lični prostor i njegove veze sa javnim prostorom, koji nije definisan samo tradicionalnom arhitekturom već se pojavljuje kao produkt društvene prakse, budući da je korišćen, okupiran i transformisan svakodnevnim aktivnostima.
Site-specific intervencija Irene Kelečević pod nazivom Gde je moje mesto, bavi se istraživanjem identiteta prostora vezanim za zgradu u kojoj je smešten Salon Muzeja savremene umetnosti u Pariskoj ulici, broj 14. Sama zgrada nazivana je i "zgradom slikara" s obzirom na to da je sagrađena za potrebe stanovanja, slikarskih ateljea i izlagačkog predstavljanja eminentnih umetnika sa polovine 20. veka. Ovakva koncepcija stambeno-izlagačkog prostora, koji se gradio od 1956. do 1960. godine kao hrabro i inovativno rešenje u to vreme, omogućila je Salonu Moderne galerije (kasnije Salonu Muzeja savremene umetnosti) poziciju relevantnog mesta kao pokretača ali i jednog od svedoka decenijskih društvenih, ekonomskih i pre svega kulturoloških promena Beograda.
Rad "Gde je moje mesto" sastoji se od nekoliko segmenata: crteža u prostoru, uramljenih crteža i kolaža, intervencije od starog mobilijara koji transformiše prostor u neku formu mizanscena, i fotografija. U ulozi prostornog pripovedača, više nego samom arhitekturom i životom zgrade, umetnica se bavi značenjskim identitetom mesta, simbolikom onoga šta je mesto nekada bilo i šta je ono danas. Polazeći od osnovnih činjenica vezanih za lokaciju, bez većeg saznanja o ljudima, identitetima, prostorima, pričama ona u izgradnju identiteta mesta kreće obrnutom metodom. Postavljajući sebe kao ključnog aktera, onoga što otkriva, postavlja pitanje u prvom licu (Gde je moje mesto), pokreće intervenciju koja stoji između činjenica i imaginacije, otkrovenja i istoriografije. Vraćajući se na primarnu funkciju lokacije u Pariskoj 14 – zgrade za slikare, stambene zgrade sa ateljeima, višedecenijskog izlagačkog prostora – umetnica postavlja pitanje koje u srži postaje osnova delanja, odnosno razmatranja ličnog umetničkog identiteta, sada i ovde.