INĐIJA. U izložbenom prostoru Kuće Vojnovića, od 10. do 27. avgusta 2018, biće otvorena izložba "Špijuniranje" Biljane Bakaluce Matić (1971, Vršac). Magistrirala je na Akademiji umetnosti u Novom Sadu. Učestvovala na Art Container Festval Kaoshiung na Tajvanu sa projektom "Top Secret" 2001. i "Paper Container" 2007. godine. U toku 2008. godine boravila je u umetničkom rezidencionom programu u Pekingu, Kina.
Radovi iz serije "Špijuniranje" predstavljaju metaforično značenje o aktuelnim temama današnjice ukazujući na izolovanost pojedinca od društva, pitanja prismotre, zadiranja u tuđu privatnost, usmeravanje pažnje na stereotipna shvatanja, dokonu radoznalost, strah od vremena, prostora ili promena. Svakodnevni događaji pružili su autorki vizuelnu stimulaciju, te je insistirala na višeslojnosti i kompleksnosti sagledavanja vrednosti na slikama ili objektima.
Polazišna tačka su stavovi o pojmovima nacije i društva koji su inače dovedeni u pitanje, pa samim tim i sumnje koje stvaraju drugačiji aspekt svakodnevice. Reakcija na ovakvu pojavu bila je „uvođenje“ špijunke kao alatke za realizaciju umetničkog rada, ustvari njeno dislociranje u javne prostore, ulice ili trgove.
Tako je špijunka postala maleni refleks i membrana koja štiti ustaljeni oblik života, a Biljanin rad je postao dokument koji svedoči o vremenu sumnji, nepoverenja i predrasuda.
Špijuniranje se odvija iz unutra prema spolja, iz sfere privatnog u sferu javnog – nadgleda se spoljašni svet podložan promenama. Stambeni prostor sadrži metaforična i psihička značenja, dok špijunka predstavlja simboličku odbranu od spoljašnjih mogućnosti.
Radovi izloženi u prostoru Kuće Vojnovića podeljeni su u tri celine:
Prva kao "Špijuniranje od spolja ka unutra" koju predstavlja serija fotografija načinjena kroz špijunku gde su prikazana deformisana lica građana čija forma sa jedne strane definiše istorijske obrise, a sa druge postiže efekat umetničkog.
Druga, "Špijuniranje kao slučajnost" gde su prikazani segmenti sa različitih fotografija čiji su kadrovi izdvojeni i zumirani, a reč je o detalju sa fotografije koji se sasvim slučajno „našao“ ili „desio“ na samoj fotografiji. Njegova pojavnost stvara potpuno drugačiji utisak od onoga što u stvarnosti jeste.
I treća, "Lična ekspresija špijuniranja predstavljena kroz slikarski medij" gde se autorka bavi problematikom pikturalne površine. Slika, monohromatski bojena doima se kao prostorna pikturalna slika, kao slika – predmet. Apstraktna je i stvara utisak prizora koji gleda u dubinu i mrak.