Muzej savremene likovne umetnosti, Novi Sad. Februar - mart 2006.Za potpuno razumevanje ove izložbe veoma je bitno istaći opsežnost istraživanja koje je stajalo u osnovi razvoja ideja i načina prikazivanja njihovog sadržaja. Deo tog istraživanja objavljen je pod nazivom "Nove forme skrnavljenja" u njegovoj autorskoj knjizi eseja pod veoma ironičnim zbirnim nazivom "Stariji i lepši Beograd".
Ciklus radova Milete Prodanovića, pod nazivom brandopolis, sastoji se od dva segmenta - serije radova na papiru (u akvarel tehnici), koji u vidu citata kombinuju prizore gradova iz istorije slikarstva sa robnim markama savremenog sveta, i serije fotografija koje ispituju vizuelno prisustvo dela sadržaja freske iz trinaestovekovnog manastira Mileševa u svakodnevnom urbanom životu u Srbiji, u obličju do razine branda dovedenog "Belog Anđela". "Brandopolis" je do sada vec izlagan u Bečkoj Secesiji, u okviru grupne izložbe pod nazivom "Belgrade Art Inc", kao i u Regensburgu, u galeriji pod nazivom Kunstknoten - Atelier Am Wiedfang, i u Muzeju savremene umetnosti u Skoplju, u okviru samostalne izložbe Milete Prodanovića. U dosadašnjem izlaganju, radovi su dobili izvanredne kritike, posebno u austrijskoj štampi tokom 2004. godine.
Za potpuno razumevanje ove izložbe veoma je bitno istaći opsežnost istraživanja koje je stajalo u osnovi razvoja ideja i načina prikazivanja njihovog sadržaja. Deo tog istraživanja objavljen je pod nazivom "Nove forme skrnavljenja" u njegovoj autorskoj knjizi eseja pod veoma ironičnim zbirnim nazivom Stariji i lepši Beograd, u kojima se grad Beograd devedesetih tretira u širokom potezu analize čudnih mutacija arhitekture i urbanizma, preko političkih kampanja i medija, izgleda novčanica, do političke zloupotrebe ikona i tradicije i novog izgleda prestoničkih grobalja. Celokupna ikonosfera Beogradskog života devedesetih tu je našla i svoje tumačenje i svoj vizuelni izraz, kontekstualizovan temama koje sežu do rasprava o hrižćanskim kultovima uopšte i o mutacijama koje su pretrpeli da bi ponovo, s promenjenim funkcijama, oživeli u takozvanim komunističkim društvima.
"Brandopolis je amalgam srednjevekovnog modela grada, odnosno slike/predstave Božijeg grada i postmodernog nacina razmišljanja i delovanja. Mileta Prodanović stvara villes neuves (novi grad) rekombinujući delove scena sa poznatih vizantijskih fresaka i kasno gotičkih ostvarenja italijanskih majstora i dobro poznatih brandova savremenog sveta. Ovaj ciklus je ideološko-korporativna kritika potrošačkog društva u prvom redu sagledan kroz matricu kreiranja jedne fiktivne vizije sveta, ali takođe i kao kritika koja je upućena svima nama." (iz teksta "Villes neuves", Saše Janjića)
"Umetnost Milete Prodanovića obeležena je kritičkim odnosom prema konstrukciji kulturnog identiteta i delovanju kulture posredstvom slike i govora. Krećući se na liniji između istorijskog zajedništva i strategije individualnog otpora, radovi Milete Prodanovića razbijaju amblematsku stukturu brenda, koja podrazumeva imago, inscriptio i subscriptio, i time upućuje ne na dekodiranje značenja, već opšteprihvaćeni problem prošlog stoleća "krize smisla", kojim se umetnik dosledno bavi, poigravajući se svojim autorskim "ja" u ovdašnjem javnom prostoru." (iz teksta "When the Saints go Marching Out", Katarine Mitrović)
"U svom najopštijem određenju, semplovi koje Mileta Prodanović preuzima, kako iz takozvane "divlje" ili "spontane" kulturne produkcije, tako i iz istorije kulture i različitih masovnih ili drugih javnih medija, rekombinujući ih u konceptualno formatirane radove, izabrani su da bi proizveli vizualne simptome procesa prisvajanja kulture kao znakovnog univerzuma od strane tokova kapitala, koji potom određuje značenja vizuelnih sadržaja podređujući ih logici robne razmene." (iz teksta "Robni cinizam i manipulacija slikama", Stevana Vukovića)
Mileta Prodanović (1959) svakako spada među najsamosvojnije autorske ličnosti na našoj umetničkoj i kulturnoj sceni. Njegov rad u oblasti likovne umetnosti, književnosti i kulturalne kritike, kao i u oblasti obrazovanja, te njegovi brojni javni nastupi u ulozi kritičkog intelektualca, odlikuju se visoko profilisanim i jasno izraženim stavovima, materijalizovanim na način koji pokazuje izvanrednu erudiciju i suptilnost pristupa, u stalnoj renterpretaciji složenih spletova kulturnog nasleđa na horizontu sadašnjosti.
Po osnovnoj vokaciji, Mileta Prodanović je likovni umetnik. Diplomirao je i magistrirao slikarstvo na Fakultetu likovnih umetnosti na sadašnjem Univerzitetu umetnosti u Beogradu, gde danas i vodi klasu. Krajem osamdesetih godina pohađao je i specijalističke postdiplomske studije na Royal College of Arts u London, koje su ostavile jasan trag na njegovom izrazu u prvoj polovini devedesetih godina. Među njegovim mnogobrojnim samostalnim izložbama mogu se posebno izdvojiti Canticum canticorum, održana 1983. godine u Domu omladine u Beogradu, i galeriji Studio D u Tibingenu, zatim Viaggio, održana 1984. godine u galeriji pod nazivom Nuova Galleria Internazzionale u Rimu, Hijerarhije, održane 1991. godine u galeriji "Sebastian" u Beogradu, Stance, odrzane 1996. godine u Konkordiji u Vršcu, te Pohvala ruci, održana u Galeriji SANU u Beogradu. Među nagradama u području likovne umetnosti, čiji je dobitnik, posebno se izdvaja nagrada fonda "Ivan Tabaković", pri Srpskoj akademiji nauka i umetnosti, za "ostvarenje od izuzetnog značaja za razvoj likovne misli u našoj umetnosti", 1997.
Razvijajući teme inicirane autopoetskim tekstovima nastalim u okviru grupe 'Alter Imago', kojoj je pripadao tokom osamdesetih godina, Mileta Prodanović je ušao i u sferu tekstualne produkcije, i to kao autor esejističkih tekstova o umetnosti i likovnih kritika, a potom i više romana i jedne zbirke pesama. Tekstove o umetnosti konstantno objavljuje od sredine osamdesetih u dnevnim novinama kao sto su Borba - Naša Borba, Dnevni Telegraf i Danas, časopisima kao što je Vreme, te i na Radiju B-92. Prvi je dobitnik nagrade "Lazar Trifunović" za likovnu kritiku, 1993. godine. Autor je "Vremena knjige" od 1995. godine, a "Stubova kulture" od septembra 1996. godine. Laureat je nagrade "Borislav Pekić" za 1996. godinu. Po njegovom romanu Ovo bi mogao biti vas srećan dan, Stevan Bodroža je 2003. godine u Beogradskom dramskom pozorištu postavio istoimenu pozorišnu predstavu u adaptaciji Maše Jeremić, u okviru Belef-a 2003.g.
U svakom segmentu rada, Mileta Prodanović je pritom punih dvadeset pet godina ostao veran svojim kritičkim principima, pa čak i na izložbi u Galeriji SANU, za koju je termin dobio kao laureat Tabakovićeve nagrade, a o kojoj u to vreme, 1998. godine, u tekstu u časopisu Republika, Jovan Despotović između ostalog, piše i sledeće: "odazivajući se tom pozivu Prodanović je koncipirao i realizovao jednu kompleksnu izložbu pod nazivom "Pohvala ruci" koja je vec do sada izazvala brojne kontroverze koje se nisu ticale samo kritičkog prosuđivanja njegovog dela već su implikacije ovog rada pokrenule i neke diskusije koje dublje zadiru u aktuelne odnose, stanje i procese koji jasno odražavaju sve negativne vrednosne komponente ovdašnjeg likovno-umetničkog sistema, onog koji pretenduje da danas bude dominantan i arbitraran."