Ostavljajući konačnu formu po strani, kao primarno polje istraživanja ovog projekta izdvojene su određene klesarske procedure i njihove posledice koje bi se mogle grubo imenovati kao pripremne, periferne ili usputne prilikom izrade neke forme: proces izvlačenja kamena iz majdana, priprema bloka (mašinskim ili ručnim) uklanjanjem velike količine kamena ili, pak, posledična velika zaprašenost radnog prostora kamenom prašinom.

U ovim "perifernim" zonama skulptorske aktivnosti često se pronalaze veoma uzbudljivi skulptorski događaji koji imaju veliki plastički potencijal. Ovaj doktorski umetnički projekat ima za cilj da artikuliše upravo ove procese, kako fizičke tako i vremenske i da ih u umetničkom smislu obradi i prezentuje. Stoga se kao osnovni predmet projekta može postaviti istraživanje mogućnosti kamena kao skulptorskog, to jest, umetničkog materijala kroz dva osnovna aspekta:

(1) skulptorska forma se posmatra kao skup prirodnih ili prethodno nastalih kamenih formi (kao što su obluci, kamena prašina, ulomci, mašinski isečeni blokovi ili kamene stene u prirodi) čime se akcenat stavlja na uslovljenost krajnje umetničke forme prirodnom praformom kamena;

(2) proces obrade umetničkog materijala analizovan je kao poseban umetnički rad kroz dokumentovanje i arhiviranje kako različitih stanja transformacije oblikovanog predmeta i posledično odbačenog materijala (kome je promenom konteksta biti "vraćen" oduzet umetnički karakter), tako i beleženjem umetničke akcije koja se, na taj način, dovodi u direktnu vezu sa umetničkim predmetom pa stoga i sama postaje forma umetničkog rada.

Na ovaj način se podvlači odnos skulptorskog dela i njegovog (procesnog) dokumentovanja, kao i mogućnost oskulptoravanja same umetničke dokumentacije. Skulptura se tako u ovom projektu može posmatrati kroz fenomen skulpture u proširenom polju, ali u specifičnim uslovima savremenosti koji se pojavljuju kao bazični filozovski diskurs koji vodi promišljanje i postupanje autora.

Milan Кulić