Slike iz ciklusa "Nove forme" predstavljaju plastičku afirmaciju prvenstveno jednog, izdvojenog i markantnog geometrijskog znaka koji ne oponaša određenu geometrijsku sliku (trougao ili pravougaonik), već upravo izgrađuje novi geometrijski smisao "sličnog" kao novog i drugačijeg poretka uslovno prepoznate geometrijske predstave. U tom kontekstu znak podjednako egzistira kao konkretna vizuelna činjenica, odnosno kao precizna artikulacija prvorazrednog "plastičkog znaka" složenog smisla (funkcije i značenja).

Njegova egzistencijalna prostornost poprima značenje funkcionalne praznine i uspostavljanje logične (očekivane) korespodencije sa fenomenom unutrašnje prostornosti podjednako strukture i značenja sveprostora koji se učvršćuje u slobodnim dimenzijama samo uslovno "drugog plana" celine slike. Prisutni su i elementi iz Klaćikovog ranijeg iskustva slike koja se ne zaboravlja, naprotiv, ugrađuje se u novi plastički poredak (materija - boja, svetlost - prostor) ali se primat daje samom znaku i fenomenu "označenosti".

Slikar insistira na izdvojenim, elementarnim problemima, u osnovi reaktualizovane apstraktne slike izmenjenog smisla. Sužava se polje delovanja na istraživanje jednog, pre svega izrazito individualnog uspostavljanja reda primarnih jezičkih problema slike koja dobija vizuelno-značenjsku dinamičnost nametnutim "balansiranjem" između modernisičke apstraktne predstave, "označene predstave" i pretpostavljene ne-predstave.

Realizacijom ciklusa "Nove forme" Jozef Klaćik još jednom, vrlo ubedljivo, potvrđuje svoju, godinama izgrađivanu poziciju aktivnog zagovornika aktuelnih ideja i izazova konkretnog vremena, trudeći se da postupkom izrazito subjektivne, podjednako modifikacije i "revizije" (korišćenjem ličnog iskustva) pronađe opravdanja za postojanje (i trajanje) sopstvenog puta ka samo njemu bitnim i važnim istinama SLIKE.

Miloš Arsić
(odlomak iz teksta)