BEOGRAD. Galerija Udruženja likovnih umetnika Srbije (ULUS) predstavlja, od 17. do 27. juna 2021, grafike Nenada Zeljića (1964, Beograd). Završio je Fakultet likovnih umetnosti u Beogradu, smer Grafika, u klasi prof. Emira Dragulja. Nenad Zeljić je prošlogodišnji laureat "Zlatne igle", jedne od najprestižnijih nagrada za grafiku koje se dodeljuju na našim prostorima, i tim povodom mu se priređuje ova izložba.
On je umetnik koji se tokom nepune tri decenije aktivnog profesionalnog delovanja, razvijao i potvrđivao kao grafičar originalne poetike. Tokom vremena likovni rukopis je ostao prepoznatljiv a evidentne modifikacije su nastale kao rezultat likovnih promišljanja. Na putu traganja za poetskim izrazom koji sam sebi daje umetničku vrednost, postulati su ostali isti, dok formalna pojavnost reflektuje životnu stvarnost i likovna htenja. Danas se opus ovog autora, u okvirima regionalne grafičke scene, kontekstualizuje u one vrednosne domete koji predstavljaju trajan doprinos savremenoj grafičkoj sceni.
Negujući čari grafičke discipline, odoleo je izazovima aktuelne umetničke prakse, dajući svoj odgovor na trenutak vremena kroz umetnost koja je svojevrsni isečak iz njegovog života. U prilog tome svedoči i izloženi ciklus grafičkih listova "Scene" koji je nastao u poslednje tri godine a koji je započet još na završnim godinama studija. Jezička lepota prikazanih prizora traži dušu i um umetnika, traži njegovo biće koje se u potpunosti predalo stvaralačkom činu. U kreativnom prosedeu, autor polazi od odabranog motiva koji je sa ishodištem (vidljiva pojavnost) vrlo približan, razlika je u projekciji vidljivog sloja koji je u procesu transpozicije obogaćen misaono-likovnim dubinama.
Gramofonske ploče, autobus, košarkaški teren, zvono na vratima, ulični grafit, ili kako to sami nazivi impliciraju "Gift šop", "Books", "Sirotinja" su fokus umetnikove pažnje. Oslanjajući se na nepobitnost činjenica, transponovani segment stvarnosti je vizuelno čitljiv, ali istovremeno se može percipirati kao unutrašnji dijalog umetnika sa svakodnevicom i stvarima koje ga okružuju. Realne forme su utonule u pomalo setnu atmosferu, čime dobijaju efektno i sugestivno obeležje.
Scene iz enterijera i eksterijera date su u širokom planu sa fokusom, ili pak sa motivom u prvom, koji je ujedno i jedini plan. Vizuelna naracija je u realno-opažajnoj formi koja pozicioniranjem u "prostor slike" kao vanvremensku kategoriju, dobija novu, metafizičku dimenziju. Kompaktan fon ističe centralni sadržaj koji je uglavnom nosilac likovnog sižea.
Olivera Vukotić
(izvod teksta iz kataloga)